Mektup Şiiri - Zeki Uçar

I
sana yüreğimin en derin,
Kalbimin kanayan kanıyla, yazıyorum bu
mektubu, …
Sevgimi; sana olan tutkumu anlatabilmek
İçin, tüm dünya dillerinde kelime aradım;
Onları, bulamamanın kifayetsizliğiyle yazıyorum…
Yaralı bir aslan ve kafeste bir şahin
Tutsaklığıyla;
Sana ,yüreğime damla, damla akan; sevgi pınarından
Seni anmaktan kuruyan, kalem yerine, gözyaşlarımla yazıyorum…
Sana olan susuzluğumun ahıyla,
Sana, bir kemanın ince telinden,
Adı söylenmemiş sevgiliye bestelenmiş, bir şarkının; en duygulu yerinden yazıyorum.
Aşkını notalıyorum bulutlarda,
Ve adını, Ağrı’nın, en heybetli yerine
Yazıyorum...
II
Sana, seninle bir ömür paylaştığım rüyalarımdan;
Hüznü, sevince dönüştüren, vuslatın, tarifsiz duygularıyla yazıyorum.
Sana, küçük yüreklerde beslenen Büyük ümitlerle,
Sana, korkusuz bakışlarında şifrelenen bir çocuğun gelecekteki hayalleriyle yazıyorum.
Sana, müjdeli bir haber sevinciyle,
Sana, sevgilerini kendilerinden bile gizleyen, iki sevgilinin bakışlarındaki ifade zorluğuyla yazıyorum.
III
Seni, sana anlatamamanın Zorluğunu yaşıyorum.
Sana, canımdan başka hediyem yok.
Onu da sana sunuyorum.
Bakışlarının derinliğinde boğuluyorum, okyanus gözlüm
Neredesin şimdi bilmiyorum
Ama ben, Bir gurbetçinin Sıla özlemiyle seni özlüyor ve bu özlemin koyulaştığı yerde,
Hep seni arıyorum.
Bazen, Dönmeyen bir sevgilinin Ardında duyulan ebedi ümitsizlik gibi, ümitlerinde
Kayboluyorum…
Bazen, geri gelen bir sevgilinin
Kavuşma hasretiyle, ümitlerde bitiyorum.
Bazen, güneşi yakalamak için koştuğum
Dağların zirvelerindeki çocukluğumda Arıyorum...
Seni, bazen başkasına ait düşünüyorum.
Ve kahroluyorum…
Ama yüreğime ektim seni ebedi,
Tüm mevsimlerimin, yemyeşil baharısın,
Sen, destanısın tarihimin…
Aşk yangınımsın Kerem’de, Aslı’da tutsak,
Mecnunla çöllerindeyim, Kömür gözlü Leylamsın!
Yüzüğünde ölüm iksiri “Aşkına ihanet yok “ diyorsun !
Mem’de, zindanlardayım. Gençliğimi Kusuyorum Zin’de.
Dicle’nin kutsal sularında;
Ağıtlardayım!
Bir duayım asırlardır, dillerinde Sevdalıların!...

2000