Mektup Şiiri - Yavuzcan Pınar

Sana bu mektubu
Hiç okumayacağın bir dilden yazıyorum
Hiç bulamayacağın bir posta kutusuna atacağım
Beni sevmediğin sonbaharlar yarattım
Titretene kadar, soğuğumu
Fark etmedim ben, öldürdüklerimi
Böyle sözler söyleme
Böyle kırmızı güller atma mezarlıklara
Hiç okuma diye bu mektubu
Bir iki boş kelimenin arasına gizliyorum
Çok fazla duymaktan adını
Artık okunmaz gazeli
Kaset gibi sararken aklımı
Beni önemsemediğin senaryolar yazdım
Yüzüme bakana kadar, yokluğun
Ben fark etmedim, yok ettiklerimi
Her şeyi
Benim korkak,
Benim umutsuz,
Benim sayrılı aklım yarattı her şeyi
Benim aklımın bu deli cesareti
Hem dans etmek istiyor
Dolunaya tuvalet giydirmiş karanlıktan dikme
Hem teşvik etmek istiyor ölümü
Güneşin eline bir yüzük verip örtmüş yüzünü
Beni öldüreceğin düşler gördüm
Gelip de yüzüme bakıncaya kadar hissi
Ben fark etmedim, nasıl korktuğumu
Nasıl korktuğumu yok etmekten
Kendimi, kahramanımı
Seni, şansımı
Oku diye yazmıyorum bu mektubu
Bir günah çıkartma da değil emin ol
Hiç okumayacağın bir yere
Utanarak kusuyorum dilime eksik kalmışları…