Bu sabah mektuplarını yine çıkardım
Kokusu gitmiş mi diye kokladım
Çok şükür gitmemişti, ama eskisi gibi de değildi
Tıpkı bizim gibiydi
Aldığım ilk mektubunda ne kadar da sevinmiştim
Aynı seninle tanıştığım gün gibiydi
Şimdi o güzel kokularıda soluyor mektuplarının
Tıpkı dostluğumuuzn solduğu gibi
Bu Dünya ikimiz içinde yaşaması güç bir yerdi
Üstüne birbirimizin yükünü kaldıramazdık
Kaldıramadıkta
Sonunda ikimizde dizlerimizin üstüne yığılmıştık
Son haftamızda son kez denedik ayağa kalkmayı
O deneme ise bizden tüm gücümüzü çekip almıştı
Birden devriliverdik ikimizde
Sanki gözlerimin içine bakıyor ağlayarak son kez beni ne kadar çok sevdiğini söylüyordun
Bense o sihirli cümlenin arasında ve o güzel suretinde kendimi çoktan kaybetmiştim
Seni kaybetmiştim.
EK - Cuma - 05.36
Kayıt Tarihi : 9.8.2019 16:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sidi Alkala](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/09/mektup-601.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!