Mektup Şiiri - Umutcan Kamış

Sevmişim vesselam..

Böyle ansız bitsin istemezdim;
Ama ben isteyemem bilirsin.
Ömrümde de aşka yalvarmadım,
Ve uzun zamandır ağlamadım.

Ne kadar da yıpratmışlar beni,
Karanlığa vurmuşum içimi,
Boşuna harcamışım kendimi.
Anladım;
Boşluk doluydu zavallı zihnim..

Ama, Türkülerde ki umut.
Yok eden karamsarlığımı
Karanlıktaki ışık; umut.
Ben unutmuştum oysa adımı,
Hayaller kurduran yeniden,
Senle içime dolan umut.

(Kurtuldum..)

Sadece umut değil;
Sendin içime dolan,
Korkumu benden alan,
Kendini bana katan,
Beni hayata tutan.
Sevmişim vesselam..

Sonra sen gittin;

Yarım kaldı bestem;
Güftem paramparça,
Melodim çok saçma,
Ritmimse şekilsiz.

Bilemezsin seni,
Senle yaşamanın kıymetini,
Sensiz yaşamanın zilletini.

Bu kadar kolay olmamalıydı,
Ve beni böyle yakmamalıydı.
Ezmemeliydin öyle ansızın,
Sense bastın hiçte durmaksızın..

Sen de gittin Bestem..
Yüzüme bakmadan,
Arkanı görmeden,
Basıp basıp gittin!

Beni benden alıp,
Kuşlarımı salıp,
Rüyalara dalıp,
Kalıp kalıp gittin!

Kaşlarını çatıp,
Rüzgarlara katıp,
Hayalleri çalıp,
Satıp satıp gittin!

Şarkıların yakıyor içimi.
Dinleyemiyorum artık seni,
Ve Seni anlatan hiç bir şeyi,
Hatta sana yaptığım besteyi..

Piyanonun sesinde hayaller
Ve lanet şeytanlar içimizden;
Nefret ediyorum; o Ömer'den,
Macide'den ve en çok kendimden.

Nefret ediyorum bir çok şeyden.
Etmiyorum yanlız senden,
En çoksa kendimden..

Velhasıl;
Senin şarkını yaşadım,
Yine aldandım hayata.
Bu şarkıda unutulur
Anonim bir sevda kalır aklıma.

Ve ben yine yaşarım..
Ve sen yine yaşarsın..

Her şey için çok teşekkürler.
Hep sağlıcakla
ve mutlulukla kal..

Umutcan Kamış (01.03.2019) (22:15)