Mektup Şiiri - Mehmet Berke İşler

Yüklenmiş bir bulut gibi hüzünle ağlayan
İçimdeki o sessiz çocuğun ilham verdiği
Bir sözcük yığını inliyor şimdi kalemimde
Kayboluyor benliğim gözlerinin içinde
Yuvarlak maviliğin içindeki o tebessüm
Kopartıyor sanki taze bir gülü dalından
Kalan daldaki dikenler yaralıyor dokunanı
Acıtmıyor canımı yine de hiçbiri ayrılık kadar
Bilemem acıyor mu senin de bağrın?
Rüyalarında bile olsa görebildin mi beni?
Bilemem ben senin gözünde bir damla
Ya da kalbinde bir parça olabildim mi?

Almaz sinem de kalbimde damlar yaşlarım
Özleminle kuruturum ıslanmış vücudumu
Ağaç toprağa tutunurken salar ya dallarını
Sen de uzaklardan getir bana kollarını
Onları belimde birbirlerine bağlayayım
Ellerimin üstüne koy güzel narin ellerini
Parmaklarını parmaklarımla dağlayayım
Kederli bir anında başını omzuma koyayım
Kadife saçlarının her bir telini koklayayım
Ucunu aşkımla yaktığım bu mektubun
Satırlarında mutluluk yaşların olayım