Şehir Hapishanesinde bir ses, bir çıtırtı usule erdi mektubumu okurken. Ayazın ağzını dike dike bağırdı yüzüme en acı itiraflarını.
En çok da ; Hududunu çizemediğim kadınların silüetleri vardı mektupların satırlarında... Gölgede yok olmayı denemek aciz olmayı dilemekti nasılsa...
Tek isteğim bir kadının kanatları altında ölmeyi becerebilmekti sadece. Olmadı!
Kimse oralı olmadı! Benim buralı olduğum kadar......
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta