Mektup 53 Şiiri - Mustafa Kemal ŞEN

İnsan sayıklarken yalan söylemez, bilirim; ne dedimse dedim, ne ettimse ettim, zaten yangın yerine dönmüşüm, senin umurunda mıydım, başkasının umurunda mı? Arkasındayım uyurken söylediğim adının, bu firari seslerin… Hayır, ellerimden kaçmadı, bu kelimeler, hele itiraf hiç değil, elbet bir gün paylaşacağımdan emindim seninle yaşadıklarımı... Ama en kötü kâbus bile uyanıncaya kadardır, okuduklarını kâbus olarak kabul etsen de bu kâbustan uyanılacağını haber veriyorum… Çünkü kurulu saatim işliyor ve öyle ya da böyle çaldığı zaman uyandıracak, saatin zamanı belli, irkilişse besbelli…

Bir rüzgâr düşün ılık ılık esiyor, o kadar yoğun ve o kadar yumuşak ki tırnağından seç teline kadar tenini okşuyor… İşte içimde peyda olan duygu bu rüzgâr gibi… İşte öyle bir rüzgâr beni esir aldı, hatta ayaklarımı yerden kesti, beni istediği yere doğru götürüyor, engel olamıyorum… Öylesine cismani bir şekle büründü ki, ellerimle dokunuyorum, kulağımla duyuyorum, gözlerimle görüyorum, inan görüyorum…

Bu duygunun ne olduğunu merak ediyorsun sanırım, … Gözlerimin önünden bir an bile gitmiyor yüzün, gülüşün, gözlerin, bir tutku oldun, hem de elem ile hazzın tutuşturduğu bir tutku… duygum beşeri bir aşkın ta kendisi…

Ben seni seven bir kul… Beni böyle bildin artık. Aklında öyle yer ettim. Bundan bile öyle bir haz aldım ki anlatamam, bu bile kalbimin atışlarının ahengini bozdu. Gece yastığa seni sevdiğimi bilen o güzel başını koyacaksın… Gece zincirlerinden boşalan hayalin ve düşüncelerin belki beni canlandıracak, belki rüyanda seni öpeceğim… Bu mektubu okuduğunu bildiğim anda beni çok garip bir heyecan saracak…

Senden gönül beklentim yok, nasıl olabilir ki… Hiçbir zaman beni bilmeyeceksin… Beni bu mektubumun altındaki imza olarak asla görmeyeceksin…

Yazmayacaktım bunları, bilmemeliydin içimden geçenleri, öylece kalmalıydın kalbimin bir köşesinde… Peki, bunları niye mi yazıyorum; ne kadar çok sevdiğimi değil, ne kadar çok sevildiğini bilesin diye… Çünkü benim seni sevmemin anlamı yok, senin ne kadar çok sevildiğinin farkında olmanın anlamı var, böylelikle bir isteğim gerçekleşmiş olacak, ama o isteğimin ne olduğunu hiç bilemeyeceksin…

SON BİR NOT: Yaşanacak ne varsa yaşamalı, ama mutluluk varsa sonunda. İntihar edenler “madem öleceğim bir çılgınlık yapayım” düşüncesinde olmuyor, onlar çılgınlıklara değer verse zaten kendini öldürmek istemezler… Benimkisi de çılgınlık ama ben intiharla ölmeyeceğim…

Nedim

Nedim