Mektup Şiiri - Adem Öztürk

Kırmızı elbiseni giy,siyah pantolon üzerine
En güzel takılarınla süsle kendini
Saçların kırışık kalsın dişlerinde tarağın
Yakışırmı diye düşünme.

Dudağın sen kalsın,yanakların al
Gözlerin sürme kara,gözlerin yar
Makyajsız olsun,doğallığın bal
Prenses bumu diye düşünme.

Varlığım uzak değil sana,bak ayna
Bak mis kokunu bana taşıyan rüzgara
Bak doğuyor, batıyor güneş
Takibinde binlerce yıldız yine her gece
Olurmu hiç öyle şey deme.

Diyetine dikkat ettin mi
Çokta yıpratma sakın kendini
Aç kalmadın değilmi
Sofrandan yeşili eksik etme
Şekere de bu kadar düşme
Düşünme beni bu kadar asla deme.

Gece bensiz kalmak istiyor, ağzımı bozup söverken
Sabahın canı çıktı,kendimden geçip döverken
Bugünde dün gibi seni konuşuyorum kendime
Uykusuz kalma deme, düşünen yüreğime
Canlar feda bir hayaline.

Şimdi nasıl özlüyorum canımı
Nasıl düşüyorum yalnızlığına
Nefes almak zor
Nefes almak imkansız bu uçurumda
Beni unutur diye düşün,düşün istersen
Ben çoktan düşündüm,sen unut istersen