Mektup Şiiri - Akif Tütüncü

şimdi bir mektup yazsam sana nasıl başlanırki ilk cümle.
biraz eskidi bu gelenek beklemeye değecek kimse bulamadığımızdan belki
bu beyaz sayfayı diye başladığımız günler çok geride kaldı
bir iz dahi bırakamıyoruz artık sevgililere
koku sürüp yakmakmı mektubun ucunu küçümsenir oldu
zamanın bu geleceğinde
olsun yinede yazacağım okumayacağını bilsem bile
sen okulda kaybolurdun ben sende
tekrar bulurduk bir birimizi
bulduğumuzu bir tek ben bilsemde
sen hayata ben sana aşık olmuştum
senin filimlerin kısa metrajlı birazda sabun köpüğü
benimki uzun birazda sanatsal olurdu
biraz diyorum çünkü her aşk birazda tekrar eder öncekini
tekrar sanatı aşındırır kuyu eder kahramanları
ne varsa içine koymak için
günaydınla başlardı günümüz
ben bir tek sana derdim sen benden başka herkese
olsun
dokunuyordum ya senin dokunduğun yerlere
birde yanımdan geçişin yokmu
yok ediyordu acılarımı
en güzel çiçekten daha güzel kokardın
sevgilim derdi gözlerim sessiz bir şekilde
korkardım belki fark eder
bakışlarımdanda kaçarsın diye
sen kitap okurdun ben sende hayatı
benden daha başarılı öğrenci oldun hep
ben hep sınıfta kaldım
ne okulu başardım nede hayatı
şimdi kaçırdıklarımı yakalamaya çalışıyorum
belkide beklemeye alıştığımdan olacak
hala bekliyorum seni
gelmeyeceğini bilsemde
her şaire bir aşk gerekir değilmi
bu çirkin dünyayı güzelleştirecek
kelimeleri renksiz olur
kavuşup fazlada renklendirmeye gerek yoktur
ondandır yolumuzun ayrı olmasına sevinişim
bir birimizden ayrı dünya yarattık
bazen dünyalarımız çarpışsada
sorun yok ikimizde yaşadıktan sonra
başka canlılarıda dünyamıza alırız
ara sıra bizi bıraksalarda
bazen sende kaybolsamda
yollar yabancım değil
tekrar geri dönüyorum
bazen ben oluyorum
bazen sen
bazen biz
biz olmamız rüyada tabi
bilmezsin uykum hafiftir
birazda seyrek
çabuk uyanırım rüyadan yani
sana karşı mahçubum el izlerin hala elimde
senden gizli sakladığımı bilmesende
korkma avucumu sıkı sıkı kapatıyorum
kimse görmeden
şimdilik bu kadar mektubum
gerisi selam dua