Mektup Şiiri - Ankaralı

Seni görünce bin türlü çiçekler filizlendi gönlümde
Hepsi rengarenkti sümbül,menekşe,lale
Dört yapraklı bir yonca kopardım önce
Seviyorrr,sevmiyorr,seviyorrr….
Tam Sonuncu yaprağı almıştım ki koptu ortasından
Ne sevdiğini anlayabildim ne sevmediğni
Hatırlıyorum bir ilkbahar ayında gittiğini
Her neyse yine münasebetsiz bir gece…

Kalbimin ışıkları sönük perdeleri kapalı
Kabüllenmeye çalışıyorum bu amansız ayrılığı
Mevsim yaz,bende yaz kurak ve naçar
Habersizim güneşten
Bilmem ne zaman doğar ne zaman batar
Bir toprağı bilirim nasır tutan avuçlarında
Hani sen çok severdin ya
Yine cömert davrandı mahsül verdi topraklar
Nazlı bir gelin gibi süzülüyor altın sarısı buğdaylar
Görmeliydin ne güzel bir mevsim bıraktın ardında
Eyy köy kokulu, kara sevdalım yar! ...

Kalbimin ışıkları sönük perdeleri kapalı
Bilmem kaçıncı kez yaşadım sensiz sonbaharı
Garip bir mevsim bu ne kışı belli ne yazı
Tıpkı senin gibi
Ne sevdiğini anlayabildim ne sevmediğini
Gel de bir gör,topla ardında bıraktığın gazelini

Kış ayları geldi yine kuru soğuk ve ayaz
Benim yüreğim yıllardır buz, yıllardır ayaz
Sanki hep içime yağdı koca şehrin karları
Benim içimde yaşadı Ankara kara kışını
Her neyse yine münasebetsiz bir gece….

Her satır isyan her satır acı
Bitir artık bu amansız zamansız ayrılığı
Yine selamın gelir dosttan önümüzdeki günlerde
Getirende sağ olsun gönderende
Yalnız demem o ki bir kez bakıp da gözlerine…..
Unut gitsin her neyse
Yine uyku yok belli, münasebetsiz bir gece….