Mektup Şiiri - Şair Sarah

Canim agabeyim.

Geldim neyseki bu memlekete,hakkimda hayirlisi olur insallah.
Ne agaci tanidik, ne renkleri ciceklerinin.
Ne insani sicak, ne havasi bu devletin.
Komsunun ocagindan gelen yemek kokusu, bir lezzet cagristirmiyor.
Ne pisiriyorlar, hic hitab etmiyor.

Cok uzundu buraya gelen yol, bitmek bilmedi.
Aramiza mesafe koyan her kilometrede benden eksildi.
Disarida gezerken korkar oldum.
Biri birsey dese urker oldum.
Nasil yasanir böyle yanliz?

Ezan sesi bile yok,
Kafirmi olacagim
Ah yandim yandim.

Calismak lazim, bos durana ekmek yok.
Iyi calisayim tabiki ama orda da insan yok.
Sanki robotlari almislar, ustlerini deri kaplamislar.
Hic konusmamaya, gulmemeye programlamislar.

Bugun carsiya indim askam uzeri.
Bir gezeyim dedim cevreyi.
Maas geldi dun, uc bes birsey alayim eve.
Iki vatandas gördum,
Burdalarmis cok ezeli.
Sohbet ettik az ayak uzeri.

Ben sevindim haliyle, onlarda bizden biri.
On dakikaymis agbi bizdenlikleri.
Iki laf sonra yuruduler ileri.
Biz olsakdik öylemi yapardik görduysek mahallede yeni.
Sahiplenir yol gösterirdik, verirdik bir yardim eli.

Neyse agbi alismali demekki.
Birliktelikde degil burda dogan kuvvet.
Teklikten yok ileri.

Iki hafta sonra bayram, burnumda tutuyor annemin yemekleri.
Birde baklavasi.
Babamin agir tavirlari, caktirmadan bize gururla bakisi.

Otobuse binerken elini öptugumde hakkini helal et diye, bana o sarilisi varya agbi, aglamakli, ellerinin titreyisi.
Aklimdan cikmiyor.
Anam zaten gelememisti otogara, onu evde aglar biraktim, hala yaslimi gözleri?

Tek oda bir evim var agbi, icinde bir yatak bir lamba, mutfagimda tek kisilik yemek seti.
Biliyorum mektubum biraz dertli, dusunmeyin siz beni.
Biraz huzun dolu icim, özlemde var tabi.

Anliyorumki insan kiymet bilmeli.
Ana, baba degeri.
Bayramda benim icinde öp onlarin ellerini.

Agbi.

Cok utaniyorum ama sormaliyim.
Yiyiyor icim icimi.
Nazani gördumu, bekliyormu beni.
Babasi cok nemrut, kizi baskasina verir, hic sevmedi beni.

Offff agbi, gözlerimi yumdugumda birden mahallede buluyorum kendimi.
Hacer teyzenin balkondaki milyonlarca cicekleri, hahaha birde kedileri.
Osman amcanin bufesi.
Babamin agir adimlarla kahveden dönusu.

Cocuklarin oynadigi top sesleri.
Yoldan gecen eskici.
Birde, birde…
Nazanin perde arkasindan beni izleyisi.

Korkuyorum agbi.
Beni taniyan, özumu bilen, ismimi bilen kimse yok ya hani,
Hani zamanla bende unuturum diye korkuyorum.
Ben kimim?
Unutuyorum agbi….

Senide uzdum kusura bakma.
Kardesinin bu halini fazla kaale alma.
Az bir vakit kaldi, sabredecegim.
Ve bir gun aileme mahalleme dönecegim.

Herzaman size seven, özleyen.

Kardesin Selim