Mektup Şiiri - İbrahim Baykurt

Gözyaşlarına boğularak yazdığım bu mektubu,
Sana göndermeden bir kez daha okumak geldi içimden,
İstedim ki hislerimi en iyi şekilde anlatabileyim,
İstedim hiç hata olmasın,
Çünkü sana olan sevgim hiç hata götürmez.
Sen hataya layık biri değilsin ki,
Sen uzun yıllar içinde, yılda sadece bir kez açan,
Nadide bir çiçeğin,
En iyisisin.
En iyi zaten bir tek olur, emsali hiç olmaz.
Sen gittiğinden beri,
Say ki toplayabildiysem eğer kendimi,
İşte bu mektubu yazdım.
Sen olmayınca hiçbir şey olmuyormuş,
Senin yokluğun, zamanın felç olmuş haliymiş,
Yerinden hiç kıpırdayamayan,
Olduğu yere çakılı zamanın.
İlk gözlerin geldi aklıma biliyor musun?
Bana her zaman hayatı sevdiren
Umutlarımı hep yeşil tutan, hiç sarartmayan.
Sonra seninle geçen mutlu günlerim,
Doyumsuz yol arkadaşlığın.
Yok arkadaş söyleyeceğim işte her bir şeyi,
Eğer bu alçalmaksa, ki olmaması lazım,
Razıyım alçalmaya,
Yok eğer bir adım geriden gitmekse,
Geriden de giderim,
Sensiz olmuyor,
Sensiz insan ruhsuz bir robot sanki,
Kurgusu dışardan yapılmış,
Kanı, canı, hisleri olmayan bir makina.
Halbuki ben, seni sevdiğim, saydığım için insanım.
Sevgindir beni yücelten, hislendiren.
Senin gitmen hiçbir şeyi değiştirmedi içimde biliyor musun?
Ben seni hala deli gibi seviyorum bak,
Ayrılıklar, aslında fazla sevgilerin açığa çıkması olsa gerek,
Kızmış olsan da bana,
İnanıyorum ki, içinin küçücük de olsa bir yerinde,
Yine de zaman zaman sızlayan bir nokta kalmıştır,
Uzun aralıklarda, kısa bir anda olsa,
Gözlerinden hiç olmazsa birkaç damla yaş dökülüyordur,
Akşama yakın saatlerde,
Güneşin tam ufka yaklaştığı anlarda,
İçinin şöyle bir burkulduğunu hissettiğin,
Hani bir anda olsa,
Kulağına bir şarkı çalındığında mesela.
Biliyorum canım, ete ve kemiğe bürünmüş bedenimize,
Hükmetmek hiç de kolay değildir,
Hele böylesine ayrılık zamanlarında,
İçimizi sadece hüznün kapladığı
Ve hüzünle yatıp kalktığımız şu anlarda.
Bu nedenle işte bir kez daha okumak istedim,
Seni daha çok üzmemek,
Belki de istemeden yazdıklarımla,
Yok yere kırmamak için.
Ne olur, eğer pervasızca yazılmış söz ve cümleler görürsen
İçimdeki hüzne ver, yokluğuna ver de,
Sakın kızma bana.
Ben zaten yeterince ufalanmış,
Un ufak olmuşum şu hayat denilen çarkta,
Senin ardındaki yollarda.
Sitemimi hoş gör,
Sakın şikayet olarak da alma bunu,
Bilirsin hiç şikayet etmedim ki, durumumu,
Sitemim seni çok sevdiğimden.
Senin yollarının üzerindeki çakırdikenlerini bile,
Mis kokulu güller gibi gördüm hep.
Sana olan aşkımı, hep bir güzellik,
Hep bir mutluluk saydım,
Ulaşılması çok, ama çok zor olan.
İşte hayatta ben bunu başarmış bir insanım,
Herkesin gıptayla baktığı.
Bundan daha güzel ne olabilir?
Canımın içisin sen biliyorum ki,
Göz yaşlarıma boğularak yazdığım mektubumda sana,
Dağlarımızda eriyen karları,
Delicesine esen kuzey rüzgarlarını,
Baharda yeşile boğulan ormanlarımızı,
Kuytu köşelerde açan bahar dallarını,
Kenarında çiçeklerin kaynaştığı masmavi derelerimizi,
Dahası içimde duyup da sana da aktarmak istediğim her şeyi
Dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım
Eğer anlatabildiysem.
Ne olur sende, ince eleyip sık dokumada,
Tüm söylediklerime kulak veriver de olsun bitsin,
Göz yaşlarımın hatırına, eskilerin hatırına.
İstersen yinede geri dönme razıyım,
Taş basarım bağrıma, tuz basarım yaralarıma,
Yeter ki canın sağ olsun,
Hep güller açsın yüzünde, hiç solmasın umutların
stediğince de sen mutlu yaşa,
Ömrün boyunca hiç, ama hiç ağlama…