Mektup Şiiri - Üzeyir Aydın

Mektup

Ümitsiz beklerim neyi nasıl derken
Hüzünlenir geceden gündüze beklerken
Zamanı zamansızlıkla bahane ederken
Aşk beni tutsak edip hapsetmişken

Elemimi gözyaşlarımla süsleyemedim
Tükenmez bitmez sevgi dilemedim
Yüreğimde hançer sızını silemedim

İçimde fırtına uçar gider yetişemedim
İltica bekler senden, sende göremedim

Cıvıltısı kuşların sevdanın yankısıysa
Rüzgarların dilinde çalan aşk şarkısıysa
Eririm biterim ben kara sevdasıysa
Biter sanma iniltim aşk sancısıysa

Anladım bir tanem sana sevdalandım
Umuda umutsuzlukla bağlandım
Yakan aşk ateşiyle dağlandım
Resimlerinde bakışınla oyalandım

Düşlerimle avunurum uzun geceler
Canımı sıkıyor olsa da bilmeceler
Islatır olsa da bedenden akan terler
Nefesim kurur dilimde durur kekeler

Uykusuz geceler aldıysa tutsak
Kurulan hayalleri yakıp yıktıysak
Ağlamak boşunadır bıkıp yıldıysak
Rüyalara inanıp bakıp kaldıysak

Ağaçlar su alır dal verir çiçek açar
Minnet beklemez kimseden çıkar
Uyanmıştır sadece kıradan kaçar
Susamış yaprağını toprağa saçar

Topraktan alıp toprağa verirsen
Akmayan gözyaşın görebilirsen
Fırtınayı rüzgar ekip biçebilirsen
Aşkıma sen bir değer verebilirsen

Cebirin Defteri; 15,Ağustos,2010; Altıntaş