Mektup Şiiri - Şair Dilbeste

Geçen yıl bu tarihti yine sevgilim, senle yaşlanmak istiyorum deyip evlenme teklif ettiğin günün ardından tam bir yıl geçti. Oysa sen benden önce biliyordun hiçbir zaman ikimize ait bir hayatın olmayacağını. Ben beraber yürüyoruz sanıyordum çıktığımız o sevda yolunda, meğer tek başına yürürmüşüm de hiç farkında değilmişim...

Ya şimdi, şimdi nerdesin sevdiğim adam; sende hatırlıyor musun birlikte düşlediğimiz hayalleri? Hani bahçe içinde bir evimiz olacaktı sahil kasabasında. Sabahları erkenden balığa çıkacaktık. Akşamüzeri mangal yapacaktık bahçenin bir köşesinde....Tuttuğumuz balıklar meze olacaktı rakımıza. Hala ızgara teline yapıştırıyor musun balıkları? Hep yapıştırırdın, parçalardın pişirirken. Sen ızgara yaparken ben salata yapacaktım bahçemizde kendi ellerimizle yetiştirdiğimiz domateslerden...

Sebze yetiştirmeyi hala çok seviyorum. Sen gideli balkonumuzda sardunyalar kurudu ama şimdilerde lale ektim saksılara, birazda soğan... Sen hiç gitmemişsin gibi devam ediyorum hayatıma, hala bıraktığın yerdeyim... İlk zamanlar çok zordu hiç kapanmayacak sanıyor insan yaralarını, ama alışıyor acıya da kanıksıyor yürek zamanla....Hala aynı hayalleri kuruyorum; tabi artık sensiz ve birde Elif yok artık hayallerimin içinde...

Bu gün kapımda bir demet papatya bulurum diye kaç kez açtım kapıyı, kaç kez posta kutusuna indim bilsen; küçük de olsa bir not belki içinde “KADINIMA” yazan, eski günlerdeki gibi... Radyoda boş çerçeve şarkısı çalıyor şu an; artık daha bir anlam kazandı bu şarkının sözleri... Birde senden sonra perdeleri hiç kapatmaz oldum, bilmem belki gelir uzaktan da olsa görmek istersin diye. Ben çok özlediğimde geliyorum sevgili, biraz seyrediyorum uzaktan yaşadığın, soluk aldığın yerleri. Aslında görecek olsam; ya da sanırım görme ihtimalinin bile canımı nasıl yaktığını saklıyorum kendimden...

Yoksa nasıl yaşarım bu acıyla.

(14 Şubat 2010)