Bir zamanlar mektuplar vardı.
SEVGİLİYE; diye başlardı.
Hayatı tanımadan aşkı yaşayan mektuplar.
ONA; diye başlardı bazıları, biraz kırgın.
CANIM; diye başlardı, aşkı bulduğuna inananlar.
HAYATIM; diye başlayanlar için,
Adanmış bir ömrün senediydi mektuplar.
Bir zamanlar mektuplar vardı SEVGİLERCE,
Sevgiler vardı MEKTUPLARCA.
Telefon yoktu konuşmaya,
Yollar yoktu ulaşmaya,
Henüz tüfek icat olunmamıştı,
Yalnız MEKTUPLAR vardı.
MEKTUPLARDA sevgiler vardı.
Tabii ki Sevgililer vardı.
Ve
O zamanlar sevgili kadar önemli, sevgili dostlar vardı.
Mektupların olmazsa olmaz kuralıydılar.
Adı bilinmeyen, yüzü görülmeyen,
HAN DUVARLARI’NDAKİ aşıklar misali
Yalnızca yaşadığı bilinen.
Bugün bile adım sesleri hatırlanan,
Bağıran sesi kulaklarda çınlayan,
Mektuplarla göründüğünde; başka bir dünyadan
Yeryüzüne inmiş hissi veren
Sevgili POSTACILAR vardı.
Bir zamanlar MEKTUPLAR vardı.
Sevgilinin canından bir parçaydılar.
Kimi zaman;
Kokusu ellerinin, sıcacık nefesi
Kimi zaman;
İki damla gözyaşı, bir tutam saç belki
Yada kalbinden koparılmışçasına,
Kan kırmızı gül yaprakları.
Bir zamanlar MEKTUPLAR vardı.
Mektuplarda GÖZLER...
Sevgiliyi görmekte sabırsız,
Sevgiyi söylemekte çekingen.
Ve GÖZLER;
Kırılmış hayaller,
Yaşanamamış aşklardan hüzünlü.
“ Daha bitmedi! Aşka zaman var “ diyen hülyalı GÖZLER.
O zamanlar mektuplarda ELLER de vardı.
Kutsal bir fetişçesine saygıyla öpülen.
Bir kış akşamı,
Avcunuza konan minicik bir kuş misali
Ürkek, çaresiz,
Yalnız ve soğuk gecelere dost ararcasına,
Yakın ve sıcak.
Eskiden mektuplarda ÖFKE vardı;
Asırlarca bitmeyecek.
Sevgilinin eline batan bir çöp yüzünden
Ormanlar yakacak,
Mektuplar geciktiğinde
Dünyayı ateşlere boğacak.
Her mektupta bir kat daha büyüyen
HASRET vardı bir zamanlar,
Loş ışıkta;
Bir yudum sıcak şarabı paylaşmanın adı
VUSLAT’tı o zamanlar.
Eskiden MEKTUPLAR vardı.
Sevgiliymişçesine göğsüne bastırıp asırlarca uyuyacak.
Mektuplar vardı.
Sevdiğini, sevildiğini dünyaya haykıracak.
O zamanlar MEKTUPLAR vardı.
Mektuplarda sevgiler, sevgililer vardı.
Hüzünler, sitemler, sözler vardı.
O MEKTUPLARda;
Başlayan,biten, sonsuza dek sürecek aşklar vardı.
Bir zamanlar MEKTUPLAR,
MEKTUPLARda aşklar vardı.
Bir zamanlar dünyada aşk,
Aşk için her şey vardı.
Bir tek
SEN YOKTUN.
Kayıt Tarihi : 10.3.2013 13:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Plastik tuşların elektriğe hükmederek, duyguları kağıda ne kadar döktüğü tartışılır. Kalem kağıt ve sessiz bir ortam yeterdi duyguları dökmeye, şimdi bir internet kafe de sevgiliye yazmak. Hangisinde duygular daha yoğun?
![Nuri Sönmez](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/10/mektup-354.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!