*-*-*-Mektup-*-*-* Şiiri - Abdulkadir Gü ...

Kerem üniversiteye yeni başlamış derslerine girip çıkıyor okuduğu şehre alışmaya çalışıyordu.Birgün okulun kantinine inmiş ve orda oturan bir kıza gözü takılmıştı sadece ona bakıyor ve hiç ordan gitmek istemiyordu.Birşeyler almak için kantininin önünde durdu ne alacağını bile unutmuştu kantincinin af edersiniz kardeşim ne alacaksınız dediğini bile duymuyordu gözü sadece ona bakıyor kulağı sadece onun konuştuğu cümleleri duymak istiyordu.Bundan kimseye bahsetmemeliydi bahsedemezdi de zaten zira o böyle şeylerin aleni yapılmasını herkese cakas atılmasını sevmezdi.Hergün her teneffüs kantine iniyor ona bakıyor acaba gelmiş mi diye endişe ediyordu derste kantinde bulamayınca okulun diğer katlarını gezip onu bulmaya çalışıyordu günleri sadece onun olduğu onu gördüğü günler diye ikiye ayırmıştı onu görmediği günleri günden saymıyor hatta ogün hiçbirşey yapmak istemiyordu.Her seferinde artık söyleyecem söylemem lazım diye iniyordu kantine ama onu görünce nedense hep sesi kısılıyor ordan onu görebileceği bir sandalyeye oturuyor ve onu izliyordu bazen de acaba farketmişmidir beni diye içinden geçiriyordu.
Günleri hep böyle geçerken Kerem'in birgün hava kararmış yağmur yağacaktı belli ders çıkışında hemen eve gitmeliydi yağmura yakalanmamalıyım diyordu içinden ders zili çalar çalmaz hemen toparlandı evin yolunu tutmuştu ama yağmur çoktan başlamış ve şiddetini git gide de artırıyordu hızlı hızlı evine giderken elindeki şemsiyenin varlığından bile haberdar değildi aslında neden sonra ayakları olduğu yerde çakıldı kaldı sanki yere çivilenmişti ayakları sevdiği kız önünden gidiyordu o da ıslanmamak için hızlı hızlı evine doğru yürüyordu
-Hemen yanına yaklaşmalıyım şemsiyemi onunla kullanmlıyım diye düşündü bir an ama neden sonra ayakları geri geri gitmeye başlamıştı arkasından yürümeye devam etti az ileride sevdiği kız bir selden atlarken elindeki kitaplardan birisinin içinden bir mektup düşürmüştü hemen seslendi..
-Afedersiniz bayan afedersiniz mektubunuzu düşürdünüz beklermisiniz diyordu sesini ancak kendisi içinde duyabildi ve tekrar denedi tekrar denedi olmadı..
Mektubu aldığı gibi evine yertişti ıslanmıştı bayağı hemen elbiselerini çıkardı yeni kuru elbiselerinden bir tane giydi ve..
-Mektup dedi,mektup evet onu okumalıyım,dedi..İçinden kime gidiyormuş en azından ona bakayım ona ulaşırım ve mektubu ona ulaştırırım diyordu..
-Yarın okulda veririm diye geçirdi içinden sonra bakmamalıyım mektuba diye geçirdi içinden.
Sabah okula gitti ve etrafına bakındı sevdiği kızı aradı aradı defalarca aynı yerden geçtiğini bile farketmemişti.Ama yoktu kimseye de soramadan geziyordu onu bulmak için koşuşturuyordu.
Yarın ertesi gün daha sonra ki gün baktı baktı yoktu bulamıyordu bir hafta geçti ama yoktu bulamıyordu.
-Hastalandı mı acaba diyordu içinden ama kimseye de soramıyor geziniyordu mektubu bulalı tam iki ay olmuştu ama bir türlü mektubu sevdiği kız okula gelse de ona verememiş içinde fırtınlar kopuyordu ama veremiyordu.Eve gitti ve mektubu kime göndereceğini öğrenmek istedi koştu gücü yettiğince nefesi yetttiğince koştu evine gitti ve mektubu açtı kime gidiyordu ne diyordu.Mektubu açtı okudu okudu defalarca başa aldı ve okudu bitmesini istemediği bir rüya gibi defalarca seyretse de bıkmadığı güzel bir film gibi okudu okudu..
-Ben İREM
-Bu mektubu beni sürekli takip eden benim haberimin olmadığını sanan bir delikanlıya yazıyorum şuan nerdeyim ne yapıyorum bilinmez ama biliyorum ki o da benim yanımda beni takip ediyor biliyorum daha bugün kantinde otururken onun orda olduğunu gördüm ama o beni herzamanki gibi görmedi sanıyor artık dayanamıyorum hergün peşimden geziyor ama bir türlü bana açılamıyor dayanamıyorum artık ben ona diyecek seni seviyorum senden hoşlandım diye ama ya bana bu nasıl kızmış nasıl bir terbiye almış demez mi diye korkuyorum ve bende her günümü onu gördüğüm Ergün'ümü derste işte böyle mektuba alıyor yaşadığım duyguları mektuba döküyorum ama bir türlü gelmediği için rahatlayamıyorum işte mektup benim bugünkü sana yazacaklarımda bunlar biliyorum boşuna bu yazdıklarım ama ne yapayım yazıyorum sende diğer yazdıklarım gibi kitaplığımdaki yerini alacaksın ama...İrimden sevdiği insanın bulması dileğiyle...
O delikanlıyı çok seven İREM..
Kerem bu satırı tekrar okudu Birdal'a başladı okumaya okudu okudu ve sonra sesi az duyulacak bir ses tonuyla:
-Adı İREM'miş dedi..-İrem..
-Aman ALLAH'ım adı İrem'miş ne güzel bir ismi varmış diye seviniyor yerinde duramıyordu..
-Beni,beni seviyormuş meğerse acaba nede şimdi hemen onu bulmalıyım hemen diyerek evden koşarak çıktı hemen evin yanındaki parka döndü oraya doğru hızla yürüyüp ordan da okula gidecekti neyse ki buna gerek kalmamıştı sevdiği kız İREM orda bankta oturmuş telefonunu kurcalıyordu içinden şöyle dedi:
-Bu an çok güzel olmalı bu anı ölümsüz yapmalıyım diyordu ve hızla en yakın çiçekçiye koştu bir buket papatya aldı hemen geri parka döndü İrem'e doğru yöneldi baktı hala orda oturuyor tam yanına varacakken kalktı ileri doğru yürümeye başladı İrem,kerem de onun peşinden hissettirmeden yürüdü az ilerde bir erkekle karşılaştı İrem;
-Canım nasılsın dedi irim bir anda ne olduğunu anlayamamış ne yapacağını bilememişti kerem az Bir şey yürüdü ve tam onların yanından geçerken yere yığıldı kaldı kalbi bu acıya dayanamamış ve kalbine yenik düşmüştü oracıkta can veriyordu ne olduğunu anlayamadan İrem hemen yere eğildi
-Ne oldu ne oldu canım biganem ne oldu sana diye haykırıyordu adeta..
-İrem seni çok seviyorum ben kerem ama benim aşkım herhalde buraya kadarmış artık gidiyorum elveda,birini seviyorsun sen madem mutlu olursun umarım..
-Kerem ne sevmesi o benim anim abim.Ambulans birisi ambulans çağırsın kerem ölme diye yalvarıyordu irim ağlıyor ağlıyordu bağırıyordu gökyüzüne sesini duyurmak için ama kimse duymamıştı onu tek kişi hariç RABBİ onu duymuştu onun bu kadar sevdiğini duymuştu onunda kalbinin durmasını yüreğinin yarılmasını nasip etmiş onunda canını oracıkta alıvermişti işte bu sonu olmayan bir sevginin bir ''MEKTUP'' ile yazılmış şeklidir...saygılarımla vaktinizi aldım hakkınızı helal edin belki umduğunuzu bulamamışsınızdır ama yarı gerçek yarı hayal ürünü olan hikayemi kendi hayatımdan aldığım kesiti sizlere sundum dinlediğiniz ve okuduğunuz için hepinize teşekkür ediyorum paylaşan Ya da yayınlayan arkadaşların ismimi vermelerini rica ediyorum arkadaşlar

Saygı ve sevgilerimle

ABDULKADİR GÜNAY....