Mektup Şiiri - Hasan Hüseyin Çetin

Mektuplarım dökülesi sonbaharın gazeli
Güzelime sözler düşmüş nağmelerin ahvali
Lal-ı renge bürünmüş de satır aciz temelli
Kim bilir od rengi belki de damardan teselli

Damladı yaş gökten inip kelime-i sevgiye
Dağılmaz mı yazı acı yağmurun seline
Kavruk yürek kağıt yanmış bir emare köşeye
Hasretime isyan olmuş kelam olmuş demeye

Ayrılığım döndü bir an fırtına mı ki boran
Uğultuya girip bir an yaprak etti zar figan
Mistik sesler misali ve geliyor ta uzaktan
Sanki mezar belki berzah ne bileyim kah fizan

Titreyerek diyor gittin sebebin ne vefasız
Göğüm ağlar vaka hazin zuhur hani zamansız
Parça parça oldu sema kurşun gibi ya hamız
Toprak bozkır mahsul kuru mahrumiyet ve anız

Gittin geçti zaman söndü ateşler hep yürekten
Göz görmedi gönül katlan örneği ki söylenen
İsterdi ah yürek seni başın tacı eylesin
Alevini seyretseydi kavrulsaydı alenen

Hasan Hüseyin Çetin