Mektup Şiiri - Sakin Sakarya

Ey sevgili…
Gece sabaha döktü yıldızlarını.
Derin düşünce ikliminde kaldı benliğim…
emekliyor senli tarafa,yürümekten aciz hislerim..

Aklımdan ne zorum var ki derin bir derinlikte derinleştim… Ellerim kelepçeli ayaklarımda prangalar…
Her hamlede yıkılacağım biliyorum
ama acziyetimle mutlaka sana geliyorum…

Susamam artık susuşlarımda kan var…
Lal olmuşluğumda titreyen yüreğim sızlar…
Nerden geldi aklıma, nerden çıktı bu sevda,
nereye götürür bu sarhoş kendini bilmez bilinmezlik…

Aylara vurdum zamanı o ilk seslenişini duydum…
Maziyi gezdim şehrin ayazında yalındı ayaklarım…
Gülen gözlerinde kayboldum farkında olmadığım, kayboluşuma kendimi şahit yazamadım…
Dikenlere dolanırım, güllere varmak için,
gülleri toplamak dalından sana sunmak için…
Bir sebebi varsa, bir ömür sevgi için…

Baharı düşlerim, baharsız kalmışlığımda son nefese durur, durgun sığ sularda boğulurum…

Hani zaman gelirde ellerim değerde ellerine
Sözlerin, sözlerimde anlaşılırlığını artırır ya
işte o zaman sebeplerine sıkı sıkı sarılırım..

Of hayat…
İçinde bulmaca karelerinle zorluyorsun zihnimi…
Zorlu genel mahkûm sorguları gibisin…
Yarını bilmeden seni bilmek…
Bulmak sende yâri…
Çengelmi gidişin,mantıkçımısın.
izin ver sevdiğim bana şifreleri açıklasın..

Ey sevgili,
Bak sensizliği sende seyrediyorum…
Seyri içinde çizmeleri aşıyorum…
Sana sarkık durur yüreğim…
Rüzgârına kapılıp izin ver sana geleyim…