Mektup Şiiri - Ümit Şafak

Kardeş, bu teknolojik ortamda mektup yazmayı unuttuk, her duygu sanal bir soğukluk havasında, güvercinler bile artık sadece takla atması için beslenir oldu. Hatrını sormam lazım galiba girişin hemen ardından ki gelişme yok kimsenin hayatında. Hani iyiyim der ya insan iyi olmasada gereksiz muhabbetlerin başında...
Kardeşim dedim ya herkes için kullanmam bu zamiri ki zamir ismin yerine kullanılan kelimelere denir. Burda değişik hiç bir şey yok yanlızca yaz bitti... Geçen seneki gibi...
Birde sigarayı arttırdım, devlete bide ben yük olmayayım çok yaşayıp hem daha yakışıklı olurmuşsun diyorlar. Ama yazamıyoru artık kardeş eskisi gibi eksikler git gide artıyor herkes gidiyor son bahar gelince. Hani bir ağacı sarıyor ya yalancı yeşillikler güneşli havalarda sonra kopuyor tek tek son bahar olunca. Bir bakıyorsun ki dım dızlak kalmışsın. Acaba ağaçta kendini eksik mi hisseder yapraklar koparken yoksa normal halim böyle fazlalıklardan kurtuldum diye egoistmi yaklaşır bu hadiseye...
Kardeş maddi imkansızlıklar hakim hep hayatımda, avukatsızım yani her duruşmada.
İşte sonuç satırları gözüktü bunun anlamı bu mektup burda biter. Kardeşim uzun olmadı hukukumuz ama güzeldi ki çok yaşamak değil amaç her hapşırdığında ki hapşırsanda hapşırmasanda güzel yaşa...