Mektup Şiiri - Osman Nihat Güngör

MEKTUP

sevgili kızıma

Büyümüşsün kişiliğin belirginleşmeye başlamış
Sevincim sığmıyor yüreğime
Ama yüreğimin bir tarafı sancıyor
Küçücüksün anlatsam anlamazsın
Nasıl acı verir babana
Kızının büyümesine, gelişimine tanık olamamak.
Mutluluğunda ya da hüznünde,
Sarılıp paylaşamamak.
Oynarken keyifle izleyememek seni
Okula götürememek
Ne bileyim ders yaparken mesela
Takıldığın bir problemi, birlikte çözememek,
Nasıl acı verir, anlatsam anlamazsın.

Hastalanırsan mesela ateşini kontrol etsem saat başı
Kaygılansam ölürcesine
Sarılsam tüm benliğimle
Gadalarını alsam
Mesela bisiklet sürmeyi öğretsem, ya da yüzmeyi
Ne bileyim belki görgü kurallarını
Oturup kalkmayı, yemek yemeyi
Ya da esnerken elinle ağzını kapatmayı
Yorgunken, kafam önüme düşerken sana masal anlatsam
Seni mışıl mışıl uyutsam her akşam.
Birlikte oyun oynasak, çizgi film izlesek
Ya da ilk defa seni tiyatroya götürsem
Kısacası bi tanem bunları yapamamak
Büyümene, gelişmene katkıda bulunamamak, tanık olamamak
Sevgilim müthiş acı verir bana, anlatamam ki.

Sen benim için yaşamın anlamısın
En değerli varlığımsın
Acı verse de uzaklığın, tanık olamasam da büyümene
Yüreğim her vakit seninle. Bil ki sevgili kızım
Attıkça bu yürek, Nazımın dediği gibi kararmadıkça sol mememin altındaki cevahir
Hep seninle olacağım.
Uzaklıkları sevgimle kısaltacağım.
Bunu iyi bil kızım seninle yaşayamamanın acısı
Benim için yüzlerce annenin doğum sancısı.