Mektup... Şiiri - Murat Demirci 2

Sevgili karıma;

Hazin başladığını ve böyle biteceğinden ürktüğüm bu sevdadan, sevgi yüklü satırlar doluyor şimdi yüreğime, vakit eylül’ü gösterirken…

Öyle mahzunca kıvrılıp yanına kaç kez yaslamak istedim, sevgili gibi değilse de başımı göğsüne. Hep korkak, hep öldüresiye bir telaş sardı bedenimi.
—Ya dedim, sonra.
Ne olmalıydı, ne yapmalıydım, bu hayat beni nasıl yargılardı.
Ya insanlar ya dostlarım…
En önemlisi sendin elbette, ta şuramdaydın işte derinlerde bir yerde. Çıkarmak istedim kaç kez, kaç kez dua ettim, kaç yıldıza adını verdim. Kaçtım sonra senden uzaklara, hiç görmediğim hayatlara, insanlar tanıdım ve inceden sızılmaya başladı yüreğimden, bende ki o devasa sevdan. Anladım ki nereye kaçsam sendi yüreğim, ellerim sendi, gözlerim…
Hiç ağlamadım ben, hiç düşünmedim bu kadar, yaşamadım sevdayı ve hiç mektup yazmadım bir kadına…
Ve anladım! Çabucak bavuluma koyarak sevdamı, kaçar adım geldim sana, o an yalnızca
—‘’seni sevmek istiyorum sonsuza dek.’’ diyebilmeyi istedim…

Hiç bir şeye ve hiç kimseye aldırmadan.

Hazin başladığını ve böyle biteceğinden ürktüğüm bu sevdadan, sevgi yüklü satırlar doluyor şimdi yüreğime, vakit eylül’ü gösterirken…

Seni en çok ben seviyorum ve hep ben yaşatıyorum yüreğimde…

Kara sevdan…