Mektup 2 Şiiri - Tuğçe Karasüyek

Yeniden var olmak mümkün mü ya da yeniden bütünleşmek bedeninle, bakmak dünyaya ve onu çevreleyen sonsuzluğa. Yorgunluk şu an hissettiğim olmamalı, saatin geçliğine, günün hareketine bağlanmamalı ya da..Birilerine fena halde birşeyler anlatma isteğine rağmen susmak ve yutkunmak tüm nedensiz isteklerle,bunları dile getirmeye gücü olmamak.. Galiba insanı yorgun kılan bu, güneşle uyumamışsan göstermez bile bu yorgunluk aydınlığın doğuşunu..Uyumak güzel şey ve sonsuzluğun da uyanmak asil bir efendinin, onu haketmeyi istemekte bir o kadar güzel ayrıca. peki ya uzaklaşınca seni iyi yapan bu masum istekten..! o zaman tutuşuyorsun korkularınla. Belki ben ve belki sen ya da birbaşkası korkusuzduk birçoğu için ve de güçlüydük ruhumuzun silueti kadarıyla fakat korkuyorum şuan bile çünkü bunu sana...........................................
Birşeyler yarım mı kaldı düşüncelerimden, ifade yeteneğim çok iyi sayılmaz.
Bazen toparlayamıyorum.
Ama yine de anlatmaktan birşeyleri asla sıkılmam, sıkılmayacağım da biliyorum.
Bazı şeyler var ki sığmıyor ifadelerime yanlızca.
Sonsuz bir güvenle yaklaşırdım insanlara ve onların hatalarını görmezden gelebilirdim eskiden.. Bir aşk dile geldiğinde tebessüm eder. Dürüstçe anlatırdım hissettiğim her duyguyu. şimdi susuyorum ve yorumluyorum binlerce davranış şeklini..
son birkaç gündür yorgunum birşey anlatamıyorum. Kimler geliyor ve uzun uzun konuşuyor benimle ben de onlara cevaplar veriyorum kendi çapımda. Belki birçoğuna yetiyor fikirlerim ve belkide bazıları, istediklerinden çok doğruyu duyup, sıkılıyorlar. Ben sıkılsam da birşeyler duymak istiyorum ama nasihatler, bildiklerimin tekrarlarını değil. İstediğim yazdıklarımdan birini okuyup ' berbat çünkü çok iyimser, hayat bu değil. acılar var, ölümler ve de gözyaşı' diyen kişiyle daha fazla sohbet edebilmek.., kaleler devrik, atları ve filleri topalda olsa kabullenmişdi sevginin satrancını tek başına oynayanlar için kazanmanın olmadığını, kaybetmek olmadığı kadar ve bunu bile basit bulmuşdu. Basitliğe örnek etmişti sözlerini..O aristo değildi söylediğine göre ve de bir nehrin başında da değildi. Belki cümlelerini iyi seçip, yalanlarla oyaladı bizi ama kendini dinlettirebilmek güzel.Ve artık dinlemek de...
'Masal kız, hayat masal değil, masallarda iyi olan mutlu olur ve masallarda ölüm yoktur. oysa ki yaşamda ne olursa olsun güçlü olan kazanır ve ölüm...'dedi..
evet düşünmemek lazımdı ölümü böylesi karamsar olmamalıydı insan. Ben de böyle söylemiştim.
'hergün buraya geliyorum bu cafeye gelen herkesin tebessümle ayrılmasını sağlamaya çalışıyorum.Bak nasılım ama biliyor musun akşam evde beni sevgilim bekliyor, saçlarını cüzdanım da taşıdığım ölümünü bekleyen sevgilim. Bu durum da bana ne kadar masal yazabilirsin ve masallarına ne kadar inanabilirim.'diyerek devam etmişti..
sustum keşke daha sonra daha fazlasını söylememiş olsaydı. Son olarak; 'ne kadar mağrur dursada bardağın önünde eğilir çaydanlık. önünde saygıyla eğilen ben bu rolü verdim kendime bu masalda özür.. masalkız' ve 'carpe diem'.diyerek sustu o da.. Ne dilenmesi gereken bir özür ne de anı yaşamaya pek de gönüllü bir masalcı vardı karşısında bildiğim tekşey onu bekleyen zor durumda birinin olduğu ve benim yokluğumun varlığımdan daha belirgin olduğu..
sözler veremem, bazılarına akıl da veremem, herkese bahşedilecek sevgi var kalbimde fakat kalbimi de veremem. Cimrilik değil zaten bununla ölçülmez söz konusu aşksa ki kabullendim bencilim fakat pek de fazla inanmıyorum zaten. Farklı bir kapsamda bunu kabul de edemem.
şebnemin dediği gibi sizi bilmem ama ben karar verdim su gibi duru olup hep akmaya...
yalnız bilmediğim birşey var hala, İnsanlar güvenmeye değer mi, iyi olmaya (ki bunu onlar için seçmedim.) ve de suskunluğuma..? Oysa hiç suskun değildim söylemediklerim ruhum, söylediklerim hep başkaları ve bir yığın ağız kalabalığı... seçim bizim ve biraz da hayatın. onun da üzerimizde çok hakkı var kabullenmek lazım Mutlu kal!
j`aime beaucoup encore le bleu...
08.02.06