MEKTUP
Can ziyan oluyor senden uzakta,
Kendi keyfini bulmuyor, Sultanım.
Ayrılık acısı dursun tarafta,
Adama derdi koymuyor Sultanım.
Zaman geçer eksilir elbette gün,
Kah gülüp, kah ağladığın olur dün,
İnsanın gönlündeki onca hüzün,
Seni bulunca olmuyor Sultanım.
Yoksa geçer bende ne var ne yoksa,
Yıldığım zalim değil, kral olsa…
Korkum yok, elbet eden bulur amma,
Yürek bununla susmuyor Sultanım.
Giderim yarın, dönerim nihayet,
Güç bela değil, sürsem sefalet,
Umurumda değil, kopsa kıyamet,
Vatan görevi yormuyor Sultanım.
Her şey kalır mı bıraktığım gibi?
Dostluğun uzaktan olur mu demi?
Öğrendim birçok şeyler yeni yeni,
Sular kabında durmuyor Sultanım.
Velakin insan sevince sevdiği,
Taş olsa bile vardır bir bildiği,
Arif’in özümden “Dostum” dediği,
İnsanlar dile sığmıyor Sultanım.
02.12.2004 Ankara
Arif BabacanKayıt Tarihi : 24.11.2006 00:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!