Mektup Şiiri - Nebi Ünler

MEKTUP

Sevgili
Diye başlayan
Bir mektup geçer eline
Bağı çözülür dizlerinin
Titremektedir ellerin, bedenin, her bir yerin
Hatta saç telin
İstemesende heyecandan
Tutsak bir serçenin çırpınışlarında,
Fırlayacakmış gibi yerinden tıp, tıp, tıp çarpar yüreğin.

Hani o merak denilen duygu var ya
Kuşatır bütün kâinatı o anda
Korku, telaş, endişe, şüphe tereddüt, kuşku vs. vs..
Kısaca kızdığında, utandığında, kimyan da ne varsa
Karışır biribirine duyguların
Ayaklanır gibidir
Bütün uzuvların
Bir dikişte içer gibi
Kelimeleri yudumlarsın.

Noktasında
Sevgilinin gözlerini
Virgülünde ellerini
Ünleminde boyunu bosunu
Sorgusunda tereddütünü
Noktalı virgülünde tebessümünü, gülüşünü görürsün.

Uzaklaşırken hayali,
Bir sigaranın dumanında,
Avuçlarından kayar gibidir elleri
Kara Gözlerin de Yağmur bulutları
Sakın ha, Çalıkuşum
Vur bana, İstiyorsan öldür beni
Yeterki
Ağlama sen

Son sözüme takılıp da
Ayrılığı, hasreti, sitemleri, gömdüğün zaman
Damarlarında dolaşan kızgın lavlar gibi
Özlem ateşi...
Boğazında düğüm, düğüm, düğümlenir hıçkırık
Uzaklık bir bıçak
Yollar cellattan beter
Yalnızlığa müebbeten mahkumsun yine
Yanıbaşında bensizliği ve yokluğumu bulursun.

Girerse Yüreğine bir kara kedi gibi tırmalar
Sarar, bütün benliğini bir kuşku.
Bazı harflerin büyüklüğüne, küçüklüğüne, dizimine, eksikliğine
Kelimelerin binbirinci anlamına
Cevap ararsın
Önce öpersin zarfı, kâğıdı doyasıya
Islanır bir iki yerinden göz yaşınla
Kalbinin üstünde taşırsın bir kaç gün
Sonra cebinde gezdirirsin
Zaman aaaaah şu zaman denilen değirmen çalişır yine
Zaman köreltir de hislerini, duygularını
Her gün kokum sinmiş diye öptüğün
O mektubum
Belli bir süre sonra bir çekmecede unutulur,
Unutulur gider,
Sana gelen mektubum
Yılgın Yağmur dediklerinde
Dudaklarında acı bir gülüş
Tanımıyorum diye yeminler edersin.

Adana, 29.09.00 Nebi Ünler - Yılgın Yağmur