Mektup Şiiri - Mahmut Cantekin

Bacılarım, kardeşim,
Canım yeğenlerim,
Kızmayın, darılmayın bana sakın…
Nasıl unuturum sizi?
Buram buram tütersiniz gözlerimde…
Yetmiyor bize,
Dizlerine, gözlerine durası,
Aldığımız üç kuruş maaş…
Özlemime yokluk hançer,
Gün günden beter geçer…
Dalga dalga,
Deli deli gelir vurur efkâr,
Yüreğimin orta yerine…
Yanardağdan fışkıran lava döner öfkem,
Azar yaram,
Boğar beni,
İner derine derine…

Süslü vitrinlerde,
Ödünç kalır hanımın gözleri…
Mehmet’imin okşadığı oyuncaklar,
Konur raflardaki eski yerine…
Yalan söylerim bu yaşımda,
En tatlı sözlerle canım oğluma;
“Bekle yavrum, alırım önümüzdeki aybaşında”
Raflarda kalır çocuğun gözü, yüreği…

Boncuk boncuk akar gözyaşlarım,
Ezilirim utancımdan,
Yerin dibine girmek isterim…
Çeviririm yüzümü bakamam gözlerine,
Güzelim gözleri,
O ela gözleri,
Balyoz gibi iner yüreğime…
Kalbim çarpar hızlı hızlı,
Kesilir nefesim, çıkmaz sesim,
Boğulur gibi olurum…
Dönerim sırtımı oğluma,
Ağlarım gizli gizli…

Bacılarım, kardeşim,
Canım yeğenlerim,
Kızmayın, darılmayın bana sakın…
Nasıl unuturum sizi?
İhale mafyasından,
Boşaltılan onun – bunun bankasından…
Hayali ihracat çetesinden…
Bin bir türlü hortumlanan devlet kasasından,
Para artarsa zamlanacak maaşım,
Yıllardır biriken özlemimi,
Gidereceğim doya doya…
Geri alacağım süslü vitrinlerden,
Ödünç bıraktığım hanımın gözlerini…
Geri alacağım raflardan o gün,
Mehmet’imin gözlerini, yüreğini…

Bacılarım, kardeşim,
Canım yeğenlerim,
Kızmayın, darılmayın bana sakın…
Bahtı kara Ankara’ya bakın…
Artarsa onlardan para,
Zam gelirse maaşlara,
Elinize kına yakın,
Dört gözle bekleyin beni…