Mektup Şiiri - Salih Erdem

varsa
“insanın önce kendine merhameti olmalı”
………………………………………...diyen iç sesim
Hakkın rahmetinde şimdi
………………………………....onu çok arıyorum

uykuyla uykusuzluk arasında
bir sancı olmaktan çıktı artık bu sevda
sana doğru
……………….her adımımda
ardında bıraktığın
………………..bir belalın çıkıyor karşıma
en kudurgan tavrıyla
sen ise en davetkâr sesinle
gel
gel diyorsun sözlerinle
…………………..dertlerimin ocağına
ve ben koyuluyorum
ak kâğıt üzerinde
ömrümü karalamaya

kapalı zarflarda
ninemin sesiyle buğulu
hasretin yüküyle ağır
çocuk ellerimle dokuduğum
………….bir mektuptu gurbet
yıllar sonra
en sevimli haliyle
dile gelmiş benimle konuşmakta
hayret

hangi kalemin sırtı taşır
………kör vebalin çapağını
dokunduğum her beden kanlı bir gül
……………….dalından koparılmayı bekleyen
teslimiyetin boyun eğmiş uysallığında
baktığım her göz solgun bir benek
onulmaz bir derdin pençesine düşmüş
bakıyor donuk gözleriyle bana
hadi sus şimdi susabilirsen

soru sorma ne olur
rengini görmediğim
kokusunu duymadığım
insanın ayağını yerden kesen
………………….düşlere konu olmak
duygusu garip anlatamam
bazen elde değildir
belki de
sabrın dur noktasındadır gizli cevabın
belki ramak kalmıştır
yüreğinle sizli bizli konuşmayı
……………….istersen bir süreliğine bırak

hadi
şimdi bıraktığın yerden
……………….işine devam et
……………………………..edebilirsen
düştü bir kez yangın içine
hadi soyun şimdi
satır satır düşünceye

merak
umudu terkisine sarmış
sürüklüyor duyguları gölgesinde

umudun güzel yanı
beklentimizde

07.12.2005 01.00–15.38 / AYDIN