saat gece yarısına doğru ilerliyor gülüm. gecenin ağır ağır çökmeye başlayan sessizliğiyle daha da kararıyor sanki dünyam. biliyorum çöken gecenin sessizliği değil sensin algılarıma. senin sesini duyamıyor olmak geceyi sessizleştiriyor belki de.
___saat gece yarısına doğru ilerliyor gülüm. şu an, yani şimdi sana dokunamıyor olmak özlememe fazlasıyla yetiyor. fazlasıyla yetiyor düşlerin tutsaklığını gönüllüce kabul etmeme. gökyüzündeki en parlak iki yıldızı gözlerinin yerine koyuyorum. ay yüzün oluyor. yıldız ve ayın aralarındaki karanlık noktaları saçların, kaşların sayıyorum. ancak, şu an, yani şimdi sesini duyamıyor olmak düşlerimin de yarım kalmasına neden oluyor. düşlerim de bile özlemin sürüyor...ah! özlemin ki sevdama bilinç, bilincime yeni anlamlar ekliyor.
___birbirimize kutuplar kadar uzak, düşüncemizin hızı kadar yakınız. gerçekte ayrı değiliz belki, düşünüyor ve düşleyebiliyorsak buna ayrılık dememeliyiz. yine de şu an, yani şimdi yüzünü ellerimde duyumsayabilmek, saçlarını okşayabilmek için ne çılgınlıkları göze alabileceğimi bir bilsen...sevdamı sözcüklerle anlatamayacağımı biliyorum. işte bu bilgiyle olmadık, alışık olmadığın sözlere,davranış ve yeni uğraşlara yöneliyorum.
___kim bilir? belki de kendimi kanıtlama çabası. belki de bir isyan özlemini yenmek için. kimbilir? belki de seni yitirmek kaygı ve korkusuyla sıradanlığı yenme çabası. saat gece yarısına doğru ilerliyor gülüm. evin içindeki tüm kapılar kapalı. biliyorum ki, kapılardan biri açıldığında sen gelmiş olacaksın.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta