MEKTUP 1
Bir sigara dumanı kadar yakın
Ayrılık melekleri
Ufuk kadar ulaşılmaz sevda perileri
Bir masal anlatsan bana anne
Tüm hüzünlerimi savuruverse
Sonu mutlu bitse
Ve ikimiz gülümsesek
Biliyor musun anne
Ben ne zamandır gülümsemiyorum
Unuttu belki de dudak kıvrımım
Neydi en sevdiğimiz şarkı
Uzun zamandır değmiyor kulaklarıma
Sen anımsayabiliyor musun?
Ya da
Bir şarkı var mıydı sevdiğimiz annem
Unutmak bazen ilaç gibi gelirken
Hatırlamak solumu yakıyor
Tuhaf bir acı
Küçükken düştüğümde dizimin acısından farklı
Bu acıyan yanımı da öper misin anne
Kapıdan çıktığımda arabada son arkamı dönüşümde
Perdeyi aralamış ağlıyordun
Gidişim uzağa olmasa da bedenen
Ruhum göç etmişti birkaç kırıntı ile
Umutlarımı çeyiz sandığıma hapis edeceğimi bilmeden
Sahi anne
Neden ağlamıştın ardımdan ….
Kayıt Tarihi : 30.10.2014 16:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nurcan Candar Uygur](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/30/mektup-1-27.jpg)
Hele evladının mutsuzluğunu, unuttuğu gülümsemenin nedenini mutlaka anlar... Anlar ama göstermez ağladığını...
Anneye 'mektup' böyle yazılır. Anımsanarak, 'perdelerin ardı...'
Etkili şiirinizi ve sizi kutluyorum Nurcan Hanım... Şiirinizle tanışma fırsatıydı...
Saygılarımla Efendim..
TÜM YORUMLAR (1)