Mektup Şiiri - Süleyman Köse

Toz pembe hayallerimdi bana ait olan
Sonra pembeleri alıp gittin
Elimde yalnız toz kaldı sana ait olan

Üşüyorsam
Vurgun yemiş,tükenmişsem senden yana
Her yanı ayrılık rengindeyse dünyamın
Sen alıp gittiğin için değimlidir
Seni benden
Allahım var yukarıda
Bir tek kötü söz etmedim ardınsıra
Sen uzaklaşırken benden
Ben sadece seyredebildim gidişini
Ve sen ıradıkça benden
Bende kendi sonuma yaklaştım
Öylece kalakaldım
Ellerim boş
Yüreğimde sensizlik
Ve boynumda kimsesizliğim asılı
Acımasızlığında titredim bir ayrılığın
Saklayamadım sonunda gözyaşlarımı
Ağladım çocuklar gibi
Ağladım aşıklar gibi
Sensizliğimi katık ettim hayallerime doyuramadım
Mavi mavi bir sevdaydı bu yaşadığım
Mavi mavi aktım yüzyıllardır sana doğru
Yüzyıllık bir türküydü bu dilimdeki
Gitmesen türkü türkü bakacaktım gözlerine
Gözlerini bulamadım
Anlatamadım belki de sana beni,sana seni
Soramadım sana
Sol yanımdaki yalım
Hançer hançer gözlerinin izi değil mi
Viran eylediğin gönül bağımda
Kırılmış her gül dalının üzerindeki
Senin parmak izin değil mi
Şimdi söyle o halde
Gülü tarümar etmek
Bülbüle zulüm değil mi

Sensiz bir gündü başlayan
Öyle sensiz.öyle sessiz doğruldum yatağımdan
Sensiz açtım penceremi
Ve sensizliğime doğmaktaydı güneşim
Sensiz yaşamak nedir bilirmisin
Okyanusun ortasında
Alabora olmuş bir teknenin üzerinde
Yardım bekleyen adam gibiyim
Çığlığım tükenmiş haykırmalardan
Sesime sensizliğim
Gözüme gözlerin asılı
Ve beni hala canlı tutan
Bir gün dönebilme ihtimalindi
Umutlar biriktiriyorum çıkınımda hala bize dair
Sınırsız bir sevgi bu bendeki sana dair
Uğultuları parçalıyor kulaklarımı fırtınaların
Gel diye çağırmakta sanki karanlık anaforlar
Gelmezsen yüreğime tükeneceğim
Bu hasretlik denizinde boğulmadan gel

Çok oldu gittiğin yerde kendimi unutalı
Hey yar bir sevda bir kalbi böyle mi yakar
Yoksa hepmi böyle griydi gökyüzünün rengi
Benmi kandım mavi diye
Yüreğimde yaşattığım hayalin kadar
Hala mavi saklamaktayım seni biliyormusun
Dönersin diye bekliyorum dönmüyorsun
Hasretindeyim……
Hasretindeyim……
Benim sevdalarım büyük olur
Bakma suskun durduğuma
Böyle garip böyle üzgün
İçimde sana dair fırtınalar var
Dönüşüne sakladığım fırtınalar
Sen bir ses ver yeter
Bendini yıkan bir aşk ki bu bendeki
Debimetre tanımaz
Sen bir ses ver yeter
Akar gelirim sana
Anlayamaz bunu
Yüreği prangalılar

Yokluğunda sürdüm umut tarlalarını
Seni ektim sensizliği biçiyorum şimdi
Neredesin
Sevmekten değil,sensizlikten yoruldum
Gel,gel ne olur
Bekliyorum
Eğer okuyorsan bu mektubumu
Hala umut var demektir yarınlardan
Ve beni böylesine var kılan
Daha umudumu kesmemiş olmamdır sevdadan
Sıcak saklıyorum seni hala
Yüreğin varsa gel
Bu mektubu yazdığımda
Hala aşıktım sana
Hala en onmaz yerindeydim bir sancının
Hala kanıyordu yaralarım
Ve ben hala bekliyorum
Sensizliğin çarmıhında
Ey yar
Toprak sarmadan canımı saramazmısın
Düşlerime girdiğin yeter
Gerçeğim ol
Sensizlik ölümüm olur
Ve ölümün sancısı bu kez her zamankinden beter
Beter vurmada yokluğun beter
Her yanım hüzün şimdi
Her yanım keder
Yokluğunda kanayan yaralarıma
Nefesin yeter
Ey benim nazlım
Ey gülüşünde baharı saklayanım
Sensiz ziyan oldu dünyam
Gecem isyan günüm zindan
Bir ses bir ışık ver yeter ki sen
Ne çok özledim seni bir bilsen
Yüzyıldır ayrıyım gözlerinden
Yüzyıldır karanlıklardayım sensiz
Sensiz sensiz ölüyorum biliyormusun
Sarmadan karatoprak
Gel affettim
Ne olursun gel