Sen vardın eskiden
Göz yaşlarımızı paylaşırdık
Kahkahalarımız karışırdı çocukluğumuz’a…
Sen hergün yeni hayaller kurardın
Ben seni dinlerdim.
Benim tek bir hayalim vardı,
O da kuruluydu zaten,
Gerçekleşmesi benim büyümeme bağlıydı
Takvim yaprakalarını koparmak tek zevkimdi.
Sen, hergün yeni bir hayat tasarlardın
Hergün ümitlerin, arzuların değişirdi.
Senin bu haline çok gülerdim,
Dalgamı geçerdim,
Bir türlü anlayamazdım seni.
Sen kızardın,
« birkaç yıl sonra görüşürüz! »
deyip dururdun
Ben hep gülerdim.
Sonra,
Bir sonbahar sabahı taşındınız mahalleden.
Birbirimize sarılırken ağlamadık bile,
Aniden büyümüştük sanki.
Arabanız uzaklaşırken
Iki damla göz yaşı aktı yanaklarıma
Biri senin için, biri benim için…
Devamlı mektuplaşacaktık,
Söz vermiştik birbirimize.
Sözümüzü ancak birkaç ay tutabildik,
Sonra izini kayip ettirdin.
Her sabah bir umutla uyanırdım,
Belki bir mektup, bir haber gelmiştir diye
Ve her sabah
Iki damla göz yaşı akardı yanaklarıma,
Biri senin için, biri benim için…
Her sonbahar geldiğinde lanet ederdim
Seni uğurladığım o sabah’a.
Bazen ağlardım,
« beni unuttu » derdim,
Sonra bir anı düserdi aklıma…
Hatırlarmısın,
Birgün Mahmure hanım bizi bahçesinde
Armut ağacını soyarken yakalamıştı,
Sen ağaçtan akşama kadar inmemiştin korkudan,
Bende ağacın dibinden ayrılmamıştım
Sonunda Mahmure hanım bana iki tokat atmıştı,
Biri senin için, biri benim için…
Hatırlıyorsun degilmi?
Her akşam dualar ederdim Allah’a
Senden bir haber yollasin diye
Ve her sabah postacının yolunu gözlerdim,
Ben henüz ağzımı açmadan
« vazgeç artık » derdi
Ve her sabah
Iki damla göz yaşı akardı yanaklarıma,
Biri senin için, biri benim için…
Kızmıyordum sana,
Sitem değildi,
Özlemdi sana duyduğum,
Sadece özlem…
Okuldan kaçıp,
Balık tutmaya gittiğimiz günleri özlüyordum,
Her seferinde sırılsıklam dönerdik ve azar işitirdik;
Her karne günü yaklaştığında hasta numarası yapardık…
Hergün anılarımı tazelerken
Iki damla göz yaşı akardı yanaklarıma,
Biri senin için, biri benim için…
Geçen yıl ailen mahalleye geri döndü
Ama sen yoktun,
Sadece hatıraların vardı…
Nasıl bilebilirdimki,
Bana yazdığın o son mektubun
Bu dünyadaki son nefesin olduğunu…
Nasıl bilebilirdimki! ?
Iki damla göz yaşı aktı gözlerimden,
Biri senin için, biri benim için…
Kayıt Tarihi : 21.3.2003 22:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!