Mekke İle Medine Şiiri - İbrahim Günaydın 4

Mekke ile Medine

İslam’da iki şehir,
Mekke ile Medine,
Hem de belde-i tahir,
Mekke ile Medine.

Mekke’de Kâbe’miz var,
Medine’de Habib yar,
Nice sırlara mazhar,
Mekke ile Medine.

Ka’be yerde ilk bina,
Nur dağı; Turisina,
Aşıklara aşina,
Mekke ile Medine.

Kâbe’dir ilk binası,
Bir isminin manası;
“Şehirlerin anası”,
Mekke ile Medine.

Hayat burda başladı,
“Bekke” bir diğer adı,
Bitmez manevi tadı,
Mekke ile Medine.

Orda ceddimiz yatar,
Tarihe ışık tutar,
Bilgiye bilgi katar,
Mekke ile Medine.

Mekke’de yapılır hac,
Her ibadet başa taç,
Aydınlatan bir sirac,
Mekke ile Medine.

Hac ile umremize,
Resul’e sevgimize,
Davet gönderir bize,
Mekke ile Medine.

Mekke’de doğdu Nebi,
Tertemizdir nesebi,
Görmedi O’nun gibi,
Mekke ile Medine.

Hak emretti Habib’e,
“Hicret eyle Yesrib’e”(1)
Nice muştuya gebe,
Mekke ile Medine.

Yesrib, “ Medine” oldu,(2)
Artık bu adı aldı,
Dünyaya ışık saldı,
Mekke ile Medine.

Nebi orada öldü,
Ravzada medfun oldu,
Onsuz sararıp soldu,
Mekke ile Medine.

Hak Resul’ü gördüler,
Vahye sahne oldular,
Harem adın aldılar, (3)
Mekke ile Medine.

İbrahim Günaydın der:
“Sevgimizi celbeder
Bu tarihi beldeler,
Mekke ile Medine.”
-
!) Hicretten önce, Medine’nin adı “Yesrib”di.
2) Medine: Kasaba, belde, şehir demektir..
Önce Medinetünnebi (Peygamberin şehri) denildi,
Sonra kısaltılarak, sadece Medine kullanıldı.
3) Bu iki şehrin çevresinde belli bir sınıra kadar
olan yerlere “Harem” (dokunulmaz) denildiği için
bu şehirlere iki harem bölgesi anlamında “Haremeyn”
denilmiştir.