Mekik Yüzük Şiiri - Sümer İlerde

İki şehir vardı senin için biri yazlık biri kışlık,
Altı çocuğunla beraber biryerden bir yere taşınıp dururdun
Benim cefakar annem.
Yazlık yerde seni bekleyen birçok iş vardı,
Bağ bahçe çiftçilik yapacaktın
Çocukların daha rahat yaşasın diye.

Senenin yarısı kışlıkta, yarısı yazlıkta geçerdi.
Okullar açıldımı kışlık yere giderdin,
Çocuklarının eğitimini yaptırmak için.
Altı çocuk okula gönderirdin okur yazar olmadığından,
Çocuklarının okumasını çok isterdin,
Kızlarım hemşire olsun derdin.

Çocuklarının ödevini yaptırmak için işini gücünü bırakıp,
Komşu çocuklarından yardım isterdin.
Çünki ömrüm cehalet içinde geçti derdin canım annem.
On üç yaşında yetim kaldın, okuyamadın okutmadılar.
Sen okuyamadığın ama biz okuyalım diye,
Çok fedakarlık yaptın çok cefa çektin.

Kazancını hep bizim için harcadın,
Kendine hiç zaman ayıramadın bizlerle uğraşırken canım annem.
Annem mekik yüzüğü çok severdin birtürlü takamadın.
Çocukların büyüdü evlendi derken, torunalrına bakmak bile sana kaldı.
Sen ne yorulmaz bir insansın canım annem,
Şu yaptığın işlere geri dönüp bir bak annem.

Yetim altı kardeşine baktın, üstelik onüç yaşındaydın.
Aslında sen onüç yaşında anne oldun.
Bağda bahçede çalıştın, günyüzü görmemiş tarlaları belledin.
Önce pirinç, ektin tütün diktin, mısır ektin, çay diktin,
Üstelik altı çocuk büyüttün, eğittin, okuttun, hastalandı baktın,
Yemek yaptın yedirdin, yuvalarını kurdun, torunlarına baktın.

Kendine fırsat bulamadın annem, bir mekik yüzük bile alamadın
Benim cefakar fedakar annem, çocuklarına adadın kendini.
Şimdi yaşın seksen bir çok dert sahibi oldun,
Hayatın bunca yükünü nasıl kaldırdın annem.
Hayatının kesitinden kısaca notlar yazdım annem,
İnşallah seni üzmemişimdir benim cefakar vefakar annem.