Mekansız Şiiri - Ufuk Nazım

Mekansızdı:
Bir bulut gibi,
Oradan oraya akardı.
Baktımı ap ak bakardı.

Yargısız yaşadı.
Sorgularda dilsiz,
Meydanlarda hatipti.
Işık bahçelerine çevirdi meydanları.

Yollarda geçti ömrü,
Göçtü düşün bozkırlarına.
Kavak misali sallandı,
Hırçın fırtınalarla sarsıldı.

Aşklar yaşadı,
Her biri birer destan.
Şekilden şekile girdi sevdikleri,
En sonunda takıldı güneşe.

Onu görenler,
Parça parça bölüştüler onu.
Aynılık cehenneminde,
Ömrünü çalanlardan korkmadı hiç.

Korkusuz yaşadı.
Bir bulut gibi,
Yağamadan asılı kaldı,
Önünde güneşin.