ne çok savruldu kimsesizlik parmaklarımızda
içimizdekiler mekânsız
kıyamet bir küskünlük yazgıdan kalan
ne çok yalnızdı
son dualarımız takvimlerde kırklanırken
ağulu yürek acıdan fermanlı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta