Mekânın Depreştirdiği Duygular

Sarhoşluğun ilk etki etmeye başladığı;
Duygularımın yaşandığı mekândayım.
Zaman nasıl da devirmiş bir koca yılı,
Bense değişmeyen tutkumla o anlardayım.

Ah o ilk evre, hiçbir şeyin kirletmediği,
Herşeyin yalnızca düşlerde yaşandığı.
Düşünmeden sonumu, kaptırmıştım kendimi,
Tahmin etmeden böyle olacağını.

Şubat'ın sonunu marta bağladığı o dem,
Benim de bağlandığım aşka.
Kifayetsiz kalır cümleler ne desem,
Duygularımın yoğunluğu karşısında.

İnsanın kendine en yakın hissettiği insan;
Düşüncelerinin en zirvesine çıkardı.
Tek kanıtlarımsa o ilk demlerden kalan;
Şiir adına şiirsel konuşmalardı.

O demlerdeki ufak dokunuşlar;
Gittikçe büyümüştü içimde.
Artık içime sığmayan duygular;
Görünmeye başlamıştı şiirlerimde.

Herşey içimde saklanmalıydı belki de,
Damlamamalıydı bir damla bile şiire.
Yine aynı olur muydu netice?
Hiçbir zaman bilemeyeceğim bilmece.