Mekanın Cennet Olsun Anılarım

Eğer uyuduysan ki düşlerim yarım kalır
Umutlarım pamuk ipliğinde başımda bulutlar dolanır
Uyku yarı ölüm halidir ya nasılsa
Tam ölüm için ne kadar uyumak gerekir acaba
Geceler kadar kara mı bahtımız sahi?
Neden bulanık görüyor gözlerim
Şu karşıdan bakan eski günlerim mi
Neşem sustuğumda daha şiddetliydi konuşunca nereye gitti
Vaadlerim vardı kendime tüm psikoloji çöpe mi gitti
Otuzlu yaşlardan önce mi farkettiğimde on yaşındaydım
Yoksa on yaşında mı sevilmemeyi kucakladım
İhtiyacım kalmadığında kabullenmiş miydim
Yoksa sevilmeyi beklemekten vaz mı geçmiştim
Annem ve babam kahramanı mıydı bu sevilme arzusundan vazgeçmemin
Bilemedim
Ağız dolusu kana kana su içmek gibi bişeymiş sevmek
Sevilmekten de kıymetliymiş birine değer vermek
Hayal kırıklıkları yeni hayale gebeyken
Düşük yapmış anne gibi kanıyorum kalbimden
Oyuncaklarımı sobaya atmışlar kalabalık yapıyor diye sanmışım
Oyuncağımı süpürge yapmıştım
İşe yaramadığından yakmışlar saflığıma bak bir de
Gözlerimde fer kalmadı bu kocaman yalnızlık niye?
Emek vermek emeklemekten de beter dizlerim soyuldu
İki güzel söz duyunca yumuşayan çocuk yok oldu
Neden azmettiren suçludan çok ceza alır anladınız mı
Sözlerin hükmü yok hissettirdikleri umudumu yıkandı
Bir damla su ile yok olur mu bu yangınlar
Oksijeni çektiği için karbondioksit ile mi öldü insanlar
Bak toprak atıldı ümitlerimin üstüne gördün mü
Bize de ardından ilaha dua etmek kaldı …
Mekanın cennet olsun anılarım
Gittiğin yer çiçek bahçesiyle dolsun
Hoşçakalın