Mekanik İnsan Şiiri - Haydar Okur

çektin mi yaşamın geçmişine
kalınca siyah bir perde
evecenlikten unutursun
bütün anıları bir bir
yoklasanda yüreğinde ki
var sandığın son kalıntıyı
hissetmekten ıradığını görürsün

ne küllenmiş bir sevda
ne gönlünü tutuşturan ince bir sızı

ve öz benini sarmışsa hırs seli
önce ki yaşamına enayilik
belki de dersin zır deli

sen bir mekanik insan
heyhat
ne aşk ne sevgi ne heyecan
ne çarpan bir kalp
ne de tutuşan bir gönül

ömrünün geçmişine
ördün mü granitten bir duvar

aranma boşuna
sende ne kan can kalmış
ve ne de insanlık var