Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Güzel bir öyküleme olmuş... İçli ya da... Lâkin görünen o ki, dinmediği gibi yıllardır, dinmeyecek sızısı bu yavrularımızın belki de artacak günbegün, acı olsa da, kanatsa da birilerinin yüreğini, karanlıklara boğsa da böyle...
Böyle bu düzen işte;
Ne gelir elden, yazmaktan ve sahip çıkmaktan başka... elimizden geldiğince elbet... Aslında en önemlisi de onları, o kötü koşullara sürükleyen nedenleri irdelemek...
Olmamalı değil mi insanlar, umarsızlık, ihmâlkârlık, bilinçsizlik, geçimsizlik gibi kendilerinin dışında akranlarının ve etraflarındaki insanların da özlük haklarına zarar getirecek olan kavramlarla iç içe...
Olmasa... keşke...
...
Genç Kalemler Şiir Değerlendirme Etkinliği'ne katılan bu güzel şiiri ve şâirini kutlarım
FÂtih Çodur
Sormamışlardı doğarken, istemezdi belki doğmak
Ağız tadına hasret, ışık arıyor karanlığına
Üşüyor, ağlıyor, hırslanıyor, yıkılıyor düşleri
Kızıyor hayata, çıkmış raydan, itilmiş çukura
Beyni karanlık, geleceği karanlık, düşleri simsiyah
Aydınlatamıyor yolunu tek başına, çaresiz
Yetmiyor gücü, dikilmek için ayağa, çözülüyor
Vebali kimin, cezası kimin, bedelini ödeyen kim?
Haketmedi bunları, özlemleri, istekleri tastamam
Ne yapsa, ne etse, tutmuyor elinden kader
Geleceği çaresizlik, mekanı karanlık sokaklar
dizler ibret verici bir şarkı gibi damağıma bir yapıştı ki tadına dıyum olmuyor....yüreğinize sağlık yarışmada da başarılar dilerim...
tebrikler sayın akdağ
unuttulmuş ve önemsemyen kimliklerin yaşamlarını ne güzel anlatmışsınız.başarılar
saygılarımla.
Sormamışlardı doğarken, istemezdi belki doğmak
Ağız tadına hasret, ışık arıyor karanlığına
Üşüyor, ağlıyor, hırslanıyor, yıkılıyor düşleri
Kızıyor hayata, çıkmış raydan, itilmiş çukura
Beyni karanlık, geleceği karanlık, düşleri simsiyah
Aydınlatamıyor yolunu tek başına, çaresiz
Yetmiyor gücü, dikilmek için ayağa, çözülüyor
Vebali kimin, cezası kimin, bedelini ödeyen kim?
Haketmedi bunları, özlemleri, istekleri tastamam
Burhanettin Bey,
Böylesi duyarlı bir konuya böylesi mükemmel yaklaşan yüreğinizi, duygularınızı olabildiğince kusursuz kağıda döken kaleminizi kutlar, yarışmada başarılar dilerim...
Hatice AK
Oturdum yanına, yığılarak, elim omzunda
Ağlaştık sarsılarak, harlandık soğukta
Ne kadar da beklentisi varmış hayattan
Cıvıl cıvıl yüreği, dolu dolu özlemleri
Ama örmüştü ağlarını kader, kafes gibi sımsıkı
Sarmıştı karanlıklar; hayatını, geleceğini
Yıkılmıştı, yok olmuştu kuytu bir köşede
Tek derdi vardı, kurtarmak günü en azından…
Çok içten yazılmış.Küçücük halleri ile yaşam savaşları, çektikleri, itilip dövülmeleri...Nereye kadar ?
Duyarlı yüreğinizi ve güzel şiirinizi kutlarım.
UZUNCA BİR DOLAŞMIŞSINIZ SOKAKLARI VE ŞAİR GÖZÜNÜZ VE DUYGULU YÜREĞİNİZLE BİZLERE ÇOK MUHTEŞEM ŞEKİLDE AKTARMIŞSINIZ.SAYGI VE MUHABBETLERİMLE...
YİNE USTA BİR GÖZLE DOLAŞMISSINIZ SOKAKLARDA ...KUTLARIM SİZİ ŞAİR...BAHTİ....
Grubunuzun güzel etkinliğini kutluyor...Sadece kimsesiz çocuklar için değil tüm kimsesizler için her zaman acaba ne yapabiliriz diye düşnüyorum. Yazık ki bireysel yardımlar pek çözüm olmuyor...
Zaman ki kötü insanlar mı kötü...
İnsan kendi kanından canından birini sokağa nasıl atabilir ki aklım almıyor...
Her gün işe giderken bankamatiklerde köprü altında yatanları gördükçe acaba diyorum bunlar gerçekten kimsesiz mi yoksa sokağa mı atılmışlar...
İnanın yüreğim yanıyor...
Sizin nezdinizde tüm grup üyelerini ve yöneticilerini kutluyorum...
Selam ve saygılarımla...
Sokak aralarında bir gece diyebildim ve yaşadıgım!!'
Tebrikler hocam.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta