Zaman; yalnızlığı dostlarda eksiltmeye çalıştığım,
O kısa yaz gecelerinden biri.
Mekan; Asırlık çınar ağaçlarının dibi, adı: Todori
Selahattin Pınar ‘a geçmeden az evvel;
Tam Nihavent’ te soluklanırken fasıl,
Karşı masada gülümserken gördüm seni.
Ben o gece aç kaldım bir tanem
Hem nasıl yemek yerdim ki
Gözlerinden alamazken gözlerimi.
O günden beri, ben hiç unutmadım
O doyumsuz, o şahane geceyi.
Sen hiç hatırlamıyorsun değil mi?
Ne Selahattin Pınar’ı Ne Todori’yi ne de beni
Hiç hatırlamıyorsun o geceyi
Oysa ben o geceden sonra..asla
Hiçbir zaman aç kalmadım birt tanem.
Hem nasıl aç kalabilirdim ki
O benim ilk ve son görüşümdü seni.
Kayıt Tarihi : 10.6.2002 13:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!