Mehtaplı Gece Şiiri - Hikmet Yakışır

Gri bulutlar arasından süzülen,
Güneşin kızıl ışıkları tepelere vururken,
Güzel geçecek bir gecenin
İşaretini verir gibiydi.
Güneş batıyordu,
Tuttum elini,
Yürüdük sahile doğru.
Yüksek bir kayalığa oturup,
Işıl ışıl yakamozları seyrettik.
Dalgaların kayalıkları kucaklaması,
Tatlı bir melodi gibi
Okşuyordu kulaklarımızı.

Serin bir yaz gecesi,
Eli avucumda terlerken,
Başı omuzumda,
Nefesi göğsümü yakıyordu.
Yanak yanağa mehtabı seyrederken,
Bir yıldız kaydı uzaklardan.
O an bir dilek tuttum,
Gece bitsin istemiyordum.

Kulağına aşk şiirleri fısıldarken,
Saçlarımı okşayan bir el hissettim,
O’nun eliydi.
Kayalıklardan sahile indik,
Yalınayak yürüdük kumda.
Aniden durdu gözlerime baktı,
Gözlerinden okumuştum o an,
Vermek istediği mesajı.
Evet dedim.

Ve soyunduk,
Kızgın vücutlarımızın ateşini
Söndürmek için yürüdük denize,
Çırılçıplak
Bedenler sarıldı birbirine,
Tenler yapıştı,
Dudaklar buluştu
Beynimizde şimşekler çaktı,
Ayaklar suda,
Gövdeler kumda,
Dalgalar bedenlerimizi yalarken,
Kızgın vücutlar serinlemişti.

Şafak söküyordu,
Tan yeri ağarmıştı.
Dileğim kabul olmamış,
Ve sabah oluyordu,
Ne yazık ki,
Gece bitiyordu artık,
Gün batarken geldiğimiz sahilden
Güneş doğarken ayrılıyorduk

(17 Haziran 2003)