Mehtaplı Gece Şiiri - Ünal Çoban

Mehtaplı geceyi, yıldızlar aydınlatırken,
Sonbahar yağmurları, yaprakları sulara katıyordu,
Serinlik, ağaç altında sevgililerin tenlerine işlerken,
Aşıklar, sessizliği bozmuş dal budak salıyordu.

Caretta caretta, sessizce kumsala dönmüştü,
Mutluydu, yengeç’ini yemiş, yumurta bırakıyordu.
Yusufçuk kuşu gibiydi öten geçe bülbülü,
Sevgililere, hülyalarında şarkı söylüyordu.

Göçmen Kuşları göç edip giderken,
Çimenler boynunu bükmüş, otlar kuruyordu.
Sert rüzgarlar sararan yaprakları dökerken,
Sevgililer, mutlu geceyi onlara bırakıyordu.

22.11.2013