Mehtaplı gece Şiiri - Tülay Bilgin

Kır atımın yelensinden tutup.
Gecenin karanlığında.
Şehre bıraktım kendimi.

Mehtap göz kırpıyor.
Rüzgâr ılık ılık esiyor, Şehir uyuyor.
Yaz gecesi, hava alıp götürüyor.

Ruhun hoşluğunda; savruluyoruz,
San ki bir rüya, buram buram kokuyor hülya
Şehrin sokaklarında, nal sesleri çınlıyor.
Hayatım, atımın yelensinden akıp gidiyor

Kır atım ve ben, rüzgârın yeline,
Mehtaba verdik benliğimizi.
Alıp götürdü bizi sonsuzluğa,
Mehtabın kollarına.