Mehtaplı bir gece de gezinirken sahilde.
Yıllardan sonra bile, aklıma geldi yine.
Bu sahil ve bu deniz, mazimden kalan tek iz,
Küllenmiş bir ateşi, tekrar yaktı kâlbimde
Kendi yaşam dünyamda, onsuz avunuyordum…
Unuttum sanaraktan, artık o yok diyordum,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta