Mehtap Yüklü Gülüşün Şiiri - Dursun Tiftik

Mehtap yüklü gülüşünle geldin bir gece
Sarsıntılar saplandı sineme hece hece
Bir daha uğramadın tutuklu kalan ömrüme

Her şey görüldüğü kadar basit değilmiş
Çöller buz kesmeye durdu sabah sabah
Gülistan ay ışığından mahrum kaldı
Rezilce acıtıyor kanatları tutku yüklü âh!

Arılar taşıdı zakkum kokan polenleri
Büyüttü tuhaf devler çuvaldız olan dikenleri
Hüzünler kıyamda karşıladı özlemleri
Çoğaldı mazlumun derûnî kıyametleri

Şimdi denize açılamadan çürüyen gemi gibiyim
Sular dokunuyor kar tanelerime
Yağmurun adını anmak korkutuyor dilimi
Kuraklık cehennemi sarmış kutlu seferlerimi

Her yıldırımda hasret yüklü aşkı içsem de
Tüm çiçeklerim karanfil renginde
Ağıt oldu gülüşün kirpiklerimden dökülen vecizelere
Hicrân dokundu tüm bilmecelerime

Nâdide bir günün akşamında
Yıldızlı bir mekanda beklersen beni
Aydınlatırsan maziyle beslenen âtîmi
Çocuklar gibi sevinirim inan ki…

Umudun nuruyla,son kez, gel emi…!

(Atakum-Kasım/2010)