Mehtap Şiiri - Özcan Sungurçetin

Gece, tüm arzuları arsızca kırbaçlarken
Şahlanan ihtiraslar meçhule açar yelken.
Bakire yakamozlar, kızarırlar ilk önce,
Sonra, çapkın meltemle kaybolurlar sessizce.
Yeşilin cilvesinde tirşe neftileşirken
Solan maviliklere hüzün yüklenir hemen.

Siyah bir kadifeye, pırlantalar serpilir,
Sonra, asıl beklenen aşüfte mehtap gelir.
Büyü gerçekleşirken her taraf nurla dolar.
Ama nazlıdır kâfir, ümitler çabuk solar.
Yavaş yavaş çekilir, sonra kayboluverir.
Tekrar kavuşmak için gecelerce beklenir.

Kıskanç geceler midir, onu örtüp saklayan,
Yoksa yıldızlar mıdır, yanında sönük kalan?
Bir daha dönmeseydi olurdu kurtuluşum,
İşte bundan sevgilim, mehtapta kahroluşum.