Mehtap Ol Düş Geceme Şiiri - Mehmet Çoba ...

Bana umut veren o bakışlarını hesaba katmsam
Çocukluğmdaki gibi
Darmadağınım
Yüreğim üşüyor
Kar yağıyor
İçime
Bir daha, bir daha
Zehmeri'yi yaşıyorum
Gündüzü olmayan zifiri gece başımda bekliyor

Tut, hüzüne saplandığım şu kimisesiz gecemde
Üşüyen yanaklarımı
Düşlediğim o yarınlara
Kurşunlar sıklmadan
Önce
Ellerim
Ellerinde kalsın
Yoksulluğun bende açtığı
Kabuk bağlamayan
Yaralarım
Buz kesilmeden
Ateş suya karışmadan
Ölüm canevime girmeden
Bir değil bin avuç köz ol, ısıt beni, bu gece ısıt beni

Ellerini ver elime, çok muhtacım sıcaklığına
Şu an gözlerim gökyüzün
Karanlığında
Yıldız arıyor
Sokak lambaları
Yanmıyor
Tanyeri de aydınlanmıyor
Anlıyor musun beni? Hal böyle, her gece yalnızım

Öpülmez gecelerin karanlığında yürüyorum meçhule
Ay doğup
Mehtap vurmuyor
Yalnızlığımdan uzak
Beyaz güverteli gemilere
Ben her an düşlüyorken seni
Işıl, ışıl gözlerinle yık karanlığı Mehtap ol düş geceme, tüm ihtişaminla, bu gece

Mehmet Çobanoğlu
17.01.2020
İstanbul