Mehtap kıvamlı loş bir gece bu

Mehtap kıvamlı loş bir gece bu
Ötelerde garip, belli belirsiz
Varlığına inandığım
Görüp te serap sandığım
Umut dolu bir parıltı

Günden artan son ışığı şafak sandım
Karanlığı def etme ihtimaline yandım

Issız çöl ortasında öğle sıcağı bu
Ötelerde görünüp kaybolan
Önce inandığım
Görüp te serap sandığım
Hayat dolu bir vaha

Umudu varlığa çalan bahar yağmuru sandım
Şimşeklerle dolu kummuş ta sesine kandım

Ölümün kıyısında bir an bu
Uzattıkça elimi ötelere savrulan
Varlığına aldandığım
Tutacağım sandığım
Dalgalar arasında bir dal parçası

Güvenli limanlara dümen kırmış gemi sandım
Kara bulut heyulası, ellerim koynumda kaldım