Sen bilemzsin
Hergün ben yazarım
Uykusuzluğun şiirini
Yıldızların bile
gecenin koynuna girip uyuduğu saatlerde
ben yazarım
yüreğim bağ bozumu
gözlerin kara üzüm
serpilir hasretin güneşine
dokunsam ellerimi yakar
baksam yüreğimi
uzaktan sevmek gerekir seni
Habersiz
Sana şiirler yazılırdı
senden habersiz
yıkık bir kent gibi duran yürekte
ağıtlar okunurdu
Hatırandır diyorum
Mendillerini topluyorum
Kutsal bir emanet gibi
Katlayıp saklıyorum
Yatağın darma dağın
Toplamıyorum
Hüzün Atölyesi
Bugün yine hüzün atölyesinde
İşlerken cevizi ellerimle
Ellerin, gözlerin yine bende kaldı
Yüreğim unuttu bugünde vermeyi
Üzülme diyorsun giderken
Üzülme
Biriktirdiğim ne varsa
Sana ait, sevdaya ait
Hepsini alıp gidiyorsun
Kendinle birlikte
Yolcu
Git hadi sende git
Çabuk ol git
Zaten geç kalmıştın ayrılık kervanına
Yetişmelisin ona
Acılardan çadır içindeyim
Gökyüzüm kayıp
Arama diyeceğim sana
Ama ara yinede ne olur
Yıldızlar gibiymiş dostluklarda
Kayıveriyorlar boşluklarda
Özlemişim seni,
Gözlerim gökyüzüne bakıyor
Gözlerinle orada birleşiyor, sen görmüyorsun
Her sabah ellerini okşayıp geçen rüzgar
Ellerini ellerimde çoğaltıyor, hissetmiyorsun
Kendini benden uzaklara attığını sanan yarim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!