Şimdi gidiyorken sen
Bana, ‘seni seviyorum’ deme
Anlatma
Sevginin de yetmediği hikayeleri
Belki de yoktur sende
Bir aşka yetecek kadar sevgi
Düşüncelere bu kadar derin inerken,
tan yeri ağırıyordu perdelere.
Ben boğulmaktan korkuyordum.
Öyle bir denizdi ki
ve o kadar çok çakıl taşlarına takılıyordum ki ben,
çıkamıyordum.
Bırak salgılasın seni aşk bana
İhtiyacım olan bu…
Nereye gittiğimi bilmeden yol alayım yangınlarına,
Kül olabilirim…
Olmuştum zaten,
Kendine geliyorsun sonra korkma…
Artık hiçbir kalabalık ses vermiyor
Ne kadar başkasına sığınsam
Yalnızlık oluyorum…
perdelerin arkasında kalmış bakışlar
giremiyorum iç denizlere…
her seferinde çarpıyorum düşünce çakıllarına
kıştan kalma bir buğu camımda
kaç güneşi oldu sabahın
daha kaç güneş doğmalı
ruhum sesinle dolmuşken
parmaklarıma akan isminin
camda bıraktığı izi
artık
hiçbir sen dolduramaz
sensizliğin boşluğunu
nasıl bulacaksın ki beni
bıraktığın yerde değilim
düştüm, kayboldum karanlığında
Avuçta kaybolacak bedenime
İlk nefes senin ciğerlerinden akar
Huzuru içinde yaşarım
Hiç yaşamayacağım kadar
Duyuyorsun değil mi
Yuvamdaki
tüm yapraklarımı dökerken şimdi
sonbahar diyorsun...
geçer diyorsun...geçmedi
kaç bahar sınadı beni
kendime ödetiyorum,
onca yaşanmışlıkların öğretemediklerini...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!