Mehtap Hümeyragül Dallı Şiirleri - Şair ...

yalnızlığın ertesinde seyriyen gün sancılarıdır ona özgürlük
takvimsiz yapraklardan dökülen her ömür
bir tutsak
tükenmez kara bir sonsuzluktur ona düş kurmak
oda

vakt-i hal...

Bismihu...

akşamdır yar
vakit dar

sol kolunun sol nabzında atıyordu can
ve sol böğrünün sol üstünde ölüyordu
anbean adam

yine de bir şeyler bekliyordu zamandan
tatsız dudaklarında ölmüş tüm sözlere rağmen

sualsiz vakitlerde vururken alnımın taraçasına kan yağmurları
sorguda yıkandı ruhumun kuraklığınca derin
ömrümün sen kokan yanları
secde(sin) de yeminlerimi işlerken toprağın sinesine beş vakti
u/yandı kadınlığımın yüceliğinde
Aşkın şad olan nefesi

ömür bir son/bahar
içim haz/andı

yapraklar hüzün
zaman kederdi

(Ey rüzgâr taş kesilmiş bu kentten al götür verme beni)



Ve ey dünya

ilk sorgu/m
ilk ana rahmin(d) e


daha doğmadan çizmişim yolumu kadere yüklenerek
velhasıl bir söylemi dilleyip kendime

son kez

gelmeyen günlerin özlemin(d) e g/özlendin sevgili


zaman aşımına uğramış bir oratoryodur ansızın kayıttan düşen yaşamak

kaybettiğim bir istanbul sabahında
bensizliğe arıyorum kendimi
sensizlik bana akıyor
yalnızlığım hep sana

tarafsız bu gök yüzümü aklıyor

Bismihu...

tükeniyorum işte
bu günde yine
sensiz geçen
her bir dün gibi